O equilibrio dos extremos:
II. Monólogo adicto
.
Non teño desexos.
Todo para nada e pronto.
Por un paquete de cigarros e unha palabra amable
cambio.
O resto da miña vida.
Todo para nada e pronto
o que me resta.
Sei que non teño desexos.
Recréome na propia suor.
Alivia o pudor con que miráde-los
ollos perdidos nas miñas cellas caídas.
Todo
para nada.
O que me resta.
Esa teoría non te salva
da incompetencia.
Por un paquete de cigarros…
a auga do mar cando me afoga
son brazos de rúas que cruzan cidades.
Non ter un desexo.
Vou vestido e canso
de bracear
paso
e déixome baixar.
Nos baixos do mar había un mundo de area e bechos que non coñecerás.
De Tigres coma cabalos
