Huis Clos
Autoría: Tamara Andrés
Recitador/a: Tamara Andrés
ficaría queda
anicada no recanto silencioso das túas palabras
Xela Arias
aliñándonos co desvelo observaremos
do outro lado da ría
unha anciá sostendo unha egua talvez morta
os embates do mar farán dela unha illa
será cega
e os cabelos abocaranlle nun feixe de amores
atados cunha corriza
no centro do alpendre
unha muller procurará o nome propio nos adentros da boca
dilatará ata o estertor a cavidade
sairán gases varios
un morcego
e da cintura penduraralle un feixe de amores
atados cunha corriza
tom tom tom tom tom tom tom
no faiado unha nena corricará tras dunha paxarela
tom tom tom tom tom tom tom
o seu baile invocaranos as mans
ensinaranos a ler nos teitos
tom tom tom tom tom tom tom
na punta do nariz pousaráselle
o silencio
e sobre o chan caerá un feixe de amores
atados cunha corriza
que eu recollerei
no baleiro deste cuarto que me perfora o corazón
ou
no baleiro deste cuarto vertedoiro de corazóns
onde eu, Xela, tamén ficaría queda, anicada, molusca
se non houbese tantísimos cabalos aí fóra
se soamente non houbese tantísimos cabalos aí fóra
Vente
Autoría: Xela Arias
Recitador/a: Tamara Andrés
Aproximaría quizais o meu corpo á túa espera e ficaría queda, anicada no recanto silencioso das túas palabras. A sombra desa man é miña, que veño. E eu, que son: asombraría a miña propia risa se non digo que tamén amo o baleiro dos desastres que adiviño. No areal, as grupas das chalanas fan os ocos. Enfronte, a inmensidade non detén os seus avantes. De Tigres coma cabalos)
