Cúmprense 250 anos da morte de B. J. Feijoo. Un ourensán que cos seus escritos contribuíu, coma poucos, a que os alentos da modernidade comezasen a chegar a España. Os homes da Ilustración española e galega considerárono sempre como un dos seus principais referentes, pero tamén nos séculos seguintes o seu pensamento foi sempre motivo de estímulo e de reflexión sobre as dificultades que os movementos renovadores tiveron neste país.
Galicia e, sobre todo, Ourense tivérono como un dos seus fillos máis eminentes e Castelao situouno, xunto a Sarmiento, no cortexo de galegos inmorredoiros de Alba de Groria. Rúas e prazas hónranse co seu nome e os escritores galegos máis sensibles á necesidade de que o progreso e as luces chegasen a esta terra, coma Curros, vírono sempre como un dos seus.
Moito se ten escrito e reflexionado sobre a obra do Mestre B. J. Feijoo, pero cada época ten o seu propio xeito de considerar as cousas e, mesmo, de reinterpretar a súa historia. Por iso, o século XXI, coas súas convulsións e cambios, pode e debe, tamén, volver ollar coa súa particular circunstancia o pensamento e a época de Feijoo.
