As cavidades das Serras Orientais galegas agochan un importante patrimonio xeolóxico, paleontolóxico e arqueolóxico, o que as converte nunha rexión de referencia para o estudo do Cuaternario en Galicia. Porén, ata as últimas décadas do século XX a tradición investigadora permaneceu allea a este territorio, especialmente por parte da arqueoloxía.

As intervencións levadas a cabo dende o ano 2008 na cova de Eirós amosan a intensidade e variabilidade das ocupacións deses espazos por parte das comunidades pre- e históricas, así como a evolución do seu uso como hábitat doméstico, refuxio, espazo simbólico, funerario ou, mesmo, para a explotación agro-pastoril.

Na secuencia de Cova Eirós, que abrangue máis de 100 milenios, documéntase a alternancia do uso da cavidade por parte de diversos mamíferos (nomeadamente os osos das cavernas) e das dúas especies de homínidos que habitaron o noroeste peninsular durante o Paleolítico Medio e o Paleolítico Superior. O rexistro arqueolóxico recuperado permite achegarnos e comparar os modos de vida dos Homo neanderthalensis e os Homo sapiens, así como reconstruír a evolución da paisaxe e da fauna do Pleistoceno Superior en Galicia.

A descuberta das manifestacións gráficas en Cova Eirós abre unha pequena fiestra para achegármonos á esfera simbólica e artística das sociedades de cazadores recolectores do Paleolítico Superior galaico.