Estes tempos, en que as intervencións arqueolóxicas nos conxuntos urbanos son cada vez menos e menos urxentes ao socairo da crise económica, son un bo momento para reflexionar sobre estas intervencións que teñen a súa orixe nunha obra que se pretende desenvolver nun xacemento arqueolóxico urbano e que teñen a finalidade de documentalo e/ou conservalo e protexelo.

Na complexidade, científica e técnica, propia destas intervencións suman a función de liberación do obstáculo arqueolóxico que dificulta ou impide a obra que se lles atribúe, a xestión, control e supervisión polas administracións municipal e autonómica dunha actividade financiada polos promotores e executada polas empresas de arqueoloxía, que se debe compatibilizar coa compoñente de investigación, propia de calquera escavación arqueolóxica.

Como proxecto de investigación, o ámbito predeterminado, a dispersión de investigadores, os condicionantes temporais e económicos, a xestión do coñecemento, memorias, materiais... son, entre outros, aspectos que os diferencian.

A exposición de dous casos coincidentes no tempo e problemática, con resultados diferentes, danos pé a esa reflexión arredor da calidade das intervencións, da efectividade e eficacia da xestión patrimonial neste ámbito, da relación co coñecemento científico e outros.