A cuarta parte da poboación mundial son mulleres que labran a terra, plantan sementes e nas zonas costeiras procuran sustento no mar, loitando acotío por garantir a seguridade alimentaria das súas poboacións e axudando a preparar as súas comunidades fronte ao cambio climático. Porén, nas zonas rurais adoitan ter menos acceso aos recursos produtivos, aos servizos financeiros e á tecnoloxía, o que reduce as posibilidades de autonomía económica e aumenta a súa vulnerabilidade. Estas mulleres dedicadas á agricultura, á gandaría ou á pesca atópanse nunha situación peor que os homes rurais e que as mulleres e os homes urbanos en relación con todos os indicadores de xénero.

Malia que en Galicia, e en xeral nos países desenvolvidos, se superaron situacións de desigualdade, algunhas delas non hai tanto tempo, as mulleres seguen a ter máis dificultades para acceder á titularidade conxunta das explotacións agrarias, aos postos de dirección en sociedades cooperativas, precisan dedicar máis tempo a traballos domésticos, de coidado, informais e desempeñan os empregos máis precarios. Teñen menos oportunidades para participar no deseño e execución das políticas de desenvolvemento rural e seguen a producirse situacións de explotación laboral para as traballadoras migrantes, mesmo con episodios de acoso sexual, maior incidencia da violencia de xénero nas relacións afectivas e de violencia sexual no ámbito doméstico. A todo isto hai que engadir a dificultade estrutural de acceso á xustiza ante as situacións de discriminación ou de calquera tipo de violencia.

Case 6 millóns de mulleres habitan en zonas rurais do Estado español. O 30 % da poboación feminina vive nun medio que está a sufrir un progresivo proceso de avellentamento e masculinización. Xa se coñece como éxodo feminino pois dúas de cada tres persoas que emigran ás contornas urbanas son mulleres. Os territorios vanse baleirando nun crecente despoboamento que, no caso de Galicia, anuncia a desaparición de comarcas enteiras nun prazo medio de tempo, se segue a tendencia actual. Daquela, a poboación masculinizada e envellecida vai aumentando na mesma medida que se recortan servizos básicos como a sanidade, a asistencia ás persoas dependentes ou a educación. E son as mulleres as que asumen a dobre función de atender estas necesidades, que só fan aumentar o esforzo para compatibilizar o rol tradicional de coidadoras, sen por iso deixar de traballar nas explotacións ou negocios familiares, xeralmente sen que signifique entrar no mercado laboral.

En América Latina, 58 millóns de mulleres viven no campo e, coma noutras moitas rexións do mundo, a súa situación é especialmente difícil. Ao propio tempo, é nese medio onde están a agromar experiencias anovadoras para garantir dereitos e oportunidades que eviten o desarraigamento e permitan o desenvolvemento humano e do medio natural en territorios con grave risco pola crise climática e as desigualdades económicas e de xénero, onde é doado o mantemento de estruturas patriarcais. Coa finalidade de profundar no coñecemento desta realidade, o Consello da Cultura Galega en colaboración coa Valedora do Pobo organizan a Xornada “Mulleres rurais. Unha ollada desde Galicia e América Latina”, coa participación de seis persoas expertas de ambas as beiras do Atlántico, para o intercambio de coñecementos, boas prácticas, ideas e propostas.

Solicita a túa inscrición