Proxecto epístola

Agrupación de coleccións epistolares para a páxina institucional do Consello da Cultura Galega.

Carta de Emilia Pardo Bazán a Carmen Miranda, 1888

16/01/1888
Carmen Miranda ArmadaRamón NocedalEmilia Pardo Bazán
Compartir en

Hoy Lunes 16

Mi querida comadre: no me he muerto, aunque otra cosa parezca por mi silencio, ni he dejado de agradecer el precioso vaso ó gobelet que está muy bien hecho y en el cual bebo siempre: te escribí desde Madrid preguntándote de parte de Valvanera como habías hecho para tener el coche en Villagarcía el año pasado y cuanto habías pagado por el: como no respondiste supongo que esa carta, como todas las que fié al criado de la fonda, estará en el fondo de alguna alcantarilla.
Están haciendo un puño de paraguas que me alegraré que te guste cuando se halle terminado: entonces aprovecharé coyuntura favorable para remitírtelo sin pérdida de tiempo.
Mil besos á toda esa gentecilla menuda que deseo conocer, porque ya estarán transformados: mil cariños a tu mamá y el de tu
Comadre

Querido Jacobo: estarás hecho conmigo una fiera por mor de Nocedal y el Siglo Futuro: ya todos estamos iguales,
los leales, por leales,
los traidores, por traidores,
es decir, que a todos nos ha excomulgado don Carlos, a mí por liberarla y a Nocedal por ser más Papista que el Papa.; Quien pensara que moverían tal gresca mis inocentes artículos!
Yo no sé a qué carta quedarme ni en qué partido meterme. Pero en cambio a Nocedal le pasa lo propio. ¿Qué hará? A donde se volverá? Yo siquiera tengo el recurso de retirarme a mi tienda como Aquiles; pero él solo posee la tienda ó farmacia esa del integrismo, donde despacha cantáridas de intransigencia y emético inquisitorial: Horror!
Tu amiga que os desea felicidades
Emilia

O teu navegador non soporta PDFs incrustados. Por favor descarga o documento aquí.
Ficha documental [Imprimir]