Carta de Ledo a Seoane. 1972
00/00/1972
1972
Querido Seoane:
Somentes quero con poucas verbas decirche a miña doorida impresión pola agresión de que foches vítima. Non tiña noticias diste lerio até que chegou a tua carta.
Coido que o ataque á tua persoa, ó teu traballo, ó teu comportamento por desaforado, inxusto e aleve non pode ecoar no mais mínimo, non xa naqueles que teñen a tua amistade entre os valores da vida, senon que nen tan siquera nos que de lonxe poideron, poden chegar a un conocemento xeral da tua laboura, xa que logo ista ten de seu creto dabondo pra non sere perciso un maor achegamento ou intimidade persoal. Isto, penso eu, abonda pra que non deas máis siñificación e conta ao sucedo. Non vexo xeito de nos liberar de xentes desencamiñadas polo seu natural andar torto, e polo veliñoso rebordar da fel. Tampouco sei coma non topar co elas no noso andar, pois ainda querendo apartarnos do camiño delas, e facéndoo, sempre han vir ó noso pra cando menos enoxarnos ca sua presencia.
Agardo que o testemuño dos teus amigos, dos que saben verdadeiramente algo de tí, dos que coñecen a tua xenerosidade, dos que ouservan a tua derramada adicación dos millores faceres do esprito en bos e maos tempos, agardo, digo, que ise testemuño chegue a esvair o acedume que te causaron.
Unha forte aperta, e os nosos saudos, de Mimi e meus, pra tí e Maruxa.
Ricardo
Como verás polo enderezo, mudamos de piso. Agora vivimos no 4º dereita da mesma casa.