PROXECTO EPÍSTOLAS

----

3 MENCIóNS A Claude Debussy (1862-1918)

Compositor francés. Xunto a Maurice Ravel, foi unha das figuras máis prominentes da música impresionista.

Epístolas

Mencionado/a [3]

Data	Relación	Remitente - Destinatario	Orixe	Destino	[ O. ]	[ T. ]
Data	Relación	Remitente - Destinatario	Orixe	Destino	[ O. ]	[ T. ]
1962-01-23	Mencionado/a	Carta de Seoane a García Sabell. 1962	Bos Aires	Santiago de Compostela		Transcrición Transcripción da epistola Carta de Seoane a García Sabell. 1962 en 23/01/1962 Buenos Aires, 23 de xaneiro de 1962 Sr. D. Domingo García Sabell Santiago Querido Domingo: Tiven noticias fai poucos días do fallecimento da tua nai, e queremos Maruja i eu estar presentes contigo e os teus niste intre. Eu conocina fai moitos anos, é posíbel que tí non te lembres, na tua casa, xunto co fato de amigos, non sei si todos, que nos xuntábamos no Café Suizo. Tiñamos ido contigo unha tarde a escoitar música. ¿Cantos anos hay? Quizáis trinta. Tiñamos todos vinte anos ou arredor diles. Tua nai foi pra min coma unha visión silenciosa e chea de encanto, e dende entón quedou na miña lembranza xunguida á música de Debussy que penso escoitei isa tarde por vez primeira. Quería decirche soio isto ao tempo que Maruja i eu participamos da vosa door. Unha aperta forte de: Seoane. Pecha esta fiestra
1962-02-26	Mencionado/a	Carta de García Sabell a Seoane. 1962	Nova York Santiago de Compostela	Bos Aires	Orixinal	Transcrición Transcripción da epistola Carta de García Sabell a Seoane. 1962 en 26/02/1962 26-II-1962 Sr. D. Luis Seoane Buenos Aires Querido Luis: A túa carta conmoveume fondamente. Tes a mellor das memorias, a memoria entrañabel. Eisí se esprica isa fermosa lembranza da nosa mocedade que traba no teu esprito a música de Debussy ca figura esvaída de miña nai. ¡Si souperas deica que punto a morte de miña nai revolveu en min tódolos pousos da miña ialma! Habería que falar moito diste sucedo. Da serea enerxía con que afrontou o pasamento, da leición que a todos nos donou ca sua derradeira dignidade humán, da sua elegante conformidade, ¡qué sei eu! E de pronto, apareces tí e falas da nosa xuventude, das xuntazas en Xelmírez, da tertulia no Suizo. Agroma en mín unha época de ledicia i espranza. Ledicia porque o mundo i a nosa Galicia –a túa e a miña– andaban farturentas de vida. Espranza porque os rapaces matinábamos –os rapaces coma tí e coma eu– en ampriar e fecundar isa vida. Tiñamos sensibilidade, concencia dos problemas da terra –que son os do pobo– i unha moi concreta arela de xustiza. Xustiza en todo. Na cultura e no que non é cultura –si hai algo que nono seña. En fin, o tempo foi pasando. Tí convertíchete nun gran pintor. Eu, nun médico metido no seu burato. Pro os dous seguimos sendo novos. Porque seguimos creendo nas mesmas cousas. E porque sabemos, con saber que se non formula en palabras, que a nosa mocedade non está perdida de todo. Unha forte, unha conmovida aperta de Domingo Apertas tamén de Elena e miñas pra Maruja. Pecha esta fiestra
1966-02-22	Mencionado/a	Carta de Sofovich a Luís e Maruxa Seoane. 1966				Transcrición Transcripción da epistola Carta de Sofovich a Luís e Maruxa Seoane. 1966 en 22/02/1966 22-2-66 Caros Luis y Maruja: Gracias por su carta. Aquí, en Londres, he completado el conocimiento de la diáspora española que conocí en Zurich y en París. No se sabe en que parte lo pasan peor, quizá en Zurich. En realidad, lo que hemos visto ya se lo hemos oído contar a Ud. Londres nos trata bien, aun hoy que ha llovido torrencialmente y con truenos de verdad, no como los truenitos de París. Hoy nos tocó la National Gallery, que muestra casi como ningún otro museo europeo. En Venecia, no pudimos apreciarla por falta de luz, la escuela veneciana. Y cuando uno pasa luego a los flamencos, Memling, Van Eyck, Rembrandt, Rubens, Van Dick, Turner, etc., y cree que ya no hay más lugar para tanto de bueno, tropieza de repente con el retrato de Isabel Cobos de Porcel, probablemente el Goya que más me haya gustado de los muchos que vi. Ayer vimos una gran exposición Bonnard, 355 números en el catálogo, entre óleos, pasteles, dibujos, litografías, carteles, libros ilustrados, etc. Una estupenda selección hecha en el mundo entero por Dennys Sutton. Además, modelo de cosa bien organizada o de organización al servicio del arte. Dos veces por semana, tríos y cuartetos de música de cámara, al cierre de la exposición, dan breves conciertos de música francesa contemporánea de Bonnard, Ravel, Debussy, Erik Satie. De la exposición en sí misma, maravillosa, hablaremos en Buenos Aires; yo no sabía que fuera tan maravilloso paisajista. Querido Luis, mañana será la Tate Gallery y una visita especial a la Venus del espejo de Velázquez. Hasta pronto Sofovich Cariños a Maruja. Pecha esta fiestra