PROXECTO EPÍSTOLAS

----

1 MENCIóNS A George Sand (1804-1876)

Unha das escritoras máis coñecidas do século XIX, converteuse no paradigma da muller e intelectual romántica que non se sometía ás restriccións impostas para as mulleres, nin na faceta intelectual nin persoal. A súa obra, moi popular e traducida de contado a outras linguas, foi obxecto habitual de censura eclesiástica en España. Nos seus escritos Rosalía de Castro refírese a ela como “novelista profunda” e considéraa un modelo vital, ideolóxico, intelectual e creativo da muller emancipada e progresista. Nos textos nos que Rosalía fai explícita a vindicación da muller e da escritora, aparece mencionada como un referente. No prólogo a La hija del mar inclúese na xenealoxía de intelectuais e figuras históricas, maioritariamente femininas, que dotan de autoridade ás mulleres para ocuparse de labores intelectuais. En “Las literatas. Carta a Eduarda” cítaa como modelo senlleiro de escritora. Rosalía de Castro sinala de maneira particular Lelia (1833) e nunha das súas cartas salienta as semellanzas existentes e a súa novela El caballero de las botas azules e As damas verdes (1859) de G. Sand.
Epístolas
Mencionado/a [1]
Data Relación Remitente - Destinatario Orixe Destino [ O. ] [ T. ]
Data Relación Remitente - Destinatario Orixe Destino [ O. ] [ T. ]
Mencionado/a
Carta de Rosalía a Murguía. Sen data
Orixinal Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Rosalía a Murguía. Sen data

...nos hallamos demasiado lejos. Paciencia. Ninguna contestación tuve de Joaquina, y no quiero mandarle más a la niña, a no ser que tú me mandes otra cosa. Que se lo coman y se lo guisen todo.
Nada sabía de que Compañel estuviese enfermo. Cierto es que no tenía por quién. Apresúrate, sin embargo, a hacer cuentas; bueno será. Si yo fuese hombre, saldría en este momento y me dirigiría a un monte, pues el día está soberbio; tengo, sin embargo, que resignarme a permanecer encerrada en mi gran salón. Sea. Adiós. Recibe todo mi corazón y perdóname cuanto te hago sufrir: tú eres el que tienes que perdonarme a mí y no yo a ti. He leído ayer un cuento de Poe, precioso aunque sencillo. Allí comprenderías que era poeta. Otro que he leído de él, de un género opuesto, se parece al modo de escribir de Larra. Las damas verdes de Jorge Sand tienen muchísima semejanza en cierto estilo con mi joven azul. ¿Qué te parece? Van a decir que he querido imitarla.
Cien besos y adiós. Voy a pasearme un poco por tu cuarto, pues tengo los pies helados.
Tuya,
Rosa