PROXECTO EPÍSTOLAS

----

14 MENCIóNS A Newton Freitas (1909-1996)

Diplomático e intelectual brasileño residente en Madrid, colaborador de revistas literarias como Correo Literario. Escribiu varios ensayos sobre Brasil e a súa cultura. Publicou nas editoriais Sudamericana, Nova, Poseidón, entre outras.
Epístolas
Destinatario/a [1]
Mencionado/a [14]
Remitente [11]
Data Relación Remitente - Destinatario Orixe Destino [ O. ] [ T. ]
Data Relación Remitente - Destinatario Orixe Destino [ O. ] [ T. ]
1948-00-00 Mencionado/a
Carta de Varela a Seoane. 1948
Punta del Este
Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Varela a Seoane. 1948 en 00/00/1948

Punta del Este, 47-48

Querido Seoane:

Te has olvidado de las barbas asirias, de las barbas de Homero, de las barbas de Ticiano, de las barbas de los peregrinos y de los ermitaños, de las barbas de los grandes monjes cristianizadores de la tierra de Freitas y de otras tierras no menos caníbales. Olvidaste también que los pelos que le quedan a Shand en la quijada no llegan a formar barba de caballero, a no ser de industria, sino barbilla de perillán y por eso a la de Shand ha de llamársele, en puridad, perilla: de dónde aquello que dices de libidinoso.
Veo que todos vosotros, tersos barbilampiños, habéis reaccionado como niños teteros o mozuelos de lecturas rosadas y modernas, con asco de la viril y natural condición de la barba del hombre maduro, que no puede soportar la meliflua acción ridícula, coquetona y ajamonada de rapárselas cada mañana, acto depilatorio que no condice con la grandeza y dignidad de toda caballería. La mía es barba de vagabundo –no creo que sepas nada acerca de un vagabundo desde que entraste a la cofradía letrada con tal tema, aunque antes, cuando te limitabas a ser un honrado pintor, hiciste uno con barbas que daba envidia verlo. Otrosí: ni veraneante soy, porque no es verano, ni solitario porque estoy mal acompañado. Y, finalmente, no ría de mi bronquitis porque me ha comido, con sobresaltos, cerca de tres meses de mi incomparable, única, vida. Y aún hoy, estoy apenas saliendo de ella. Con blasfemias, maldiciones e injurias a la divinidad. Lo cierto es que llevo alrededor de cuatro meses sin poder hacer nada, tosiendo, arte en que ya soy maestro; sonándome, oficio más que desagradable, y, últimamente, mesándome las barbas, que dejé crecer para consolarme, ¡voto a Dios!
Estoy, pues, que reviento. Y otro tanto le deseo a este cochino mundo.
¿Cuándo sale tu libro? ¿Qué novedades hay en general? ¿Qué dicen nuestros enemigos? ¿Qué pasa con las editoriales?, ¿Hay traducciones?
Te daré las mías, por debajo del catarrón de castaño oscuro que me enmendó la vacancia, soledad y plan de trabajo. Adelanté mucho en inglés. Entiendo casi todo lo que hablan aunque yo apenas balbuceo media letra. Leo a Shaw y Thomas Hardy. Uno de estos días, comienzo con Shakespeare. He leído mucho entre ventosa y ventosa. Hice una conferencia sobre Picasso, en un momento desesperado económico, para la Universidad, que creo ha gustado demasiado. Y le ayudo a Estela en traducciones de inglés. Como ves, todas cosas mecánicas, pues no tengo alma para más. Ahora vendrán días de sol y espero retemplarme y hacer tu maldito prólogo, con el que sueño. Quiero hacerlo yo, pero no quiero causarte más retrasos. ¿Puedes esperar hasta fines de este mes? Si no, aunque me resentiré, desde luego, que lo haga otro menos aspirinado que yo, y caiga sobre él mi ira.
Barbudo me dice que nada puede hacer por ti ni por Estela y muy poco, aunque importante, por mí: Tengo contrato con Wisconsin para un curso de Introducción a la literatura española, con sueldo reducido hasta que me vean, pero en cátedra respetable y llena de honores y poco trabajo: una hora diaria. Lo cabrón de la situación es que con mi enfermedad no sé si perdí esta chamba: debía estar en Wisconsin a mediados de septiembre. Ya escribí a Barbudo y no sé si él podrá arreglar eso para que pueda yo llegar a mediados de curso. Saldría de Montevideo si todo marcha bien. Creo que tengo más posibilidades de torear al embajador yanqui aquí. Veremos. Ojalá salga. Una vez yo allí haré cuanto pueda, y creo que podré, por tu viaje.
Elida Core , que es, decisivamente, la virgen de los desamparados, me habló por teléfono. Dice que hay una imprenta, con ediciones en marcha, y con un capital de medio millón uruguayo. Dice que es buena gente (?). Dice que necesitan alguien que dé impulso a eso, con un plan, técnica, etc. Dice, y yo lo creo, que tú, aunque barbilampiño, serías el hombre indicado, el hombre fuerte de la situación. Dice que si tú me autorizas, cuando yo vaya a Montevideo –al recibir respuesta de Barbudo, para iniciar gestiones de visado–, podría actuar como plenipotenciario tuyo.
Envía, si quieres, pliego con instrucciones. Creo que estoy en condiciones de actuar bien porque nada, en principio, me interesa a mí personalmente. Piensa, por precio, etc.
Carlos Rodríguez Pintos, que es de la gente mejor que me he encontrado en América, está exaltado con vuestra Botella –cabrones, ya podríais enviar colección a estas señas, como suscritor–.
Bien: tiene un poema espléndido que daría la medida de un librito. Pastor tiene los bocetos hechos para ilustrarlo. Me pregunto si lo editaríais con dibujos de Pastor o tuyos. Ahora bien: Pastor sale pronto con una beca para Brasil. Y quieren saber pronto si lo editáis y si Pastor en ese caso sería el ilustrador. Por favor, contestadme pronto a esto que Rodríguez Pintos y Pastor son amigos por los que vale la pena olvidar mi mala conducta y escribirme a vuelta de correo.
Dame muchas noticias: políticas, literarias, etc. Estoy sin periódicos, y, además, con la idiotez de un enfermo, comienzo a tener ganas, ganas creativas, que revelan mi degeneración de saber qué pasa en Buenos Aires. ¿Merli?
Un abrazo a Cuadrado y que te pague, de su propio bolsillo, café y copa en la esquina de Nova. ¡De su bolsillo! Pero nada más que café y copa, que no quede sin dinero para mi pasaje. Saludos a Maruja.
Recuerdos Diestes, Espasandines, Girris y [escrito na marxe esquerda:] amigos. Y para ti, un barbazo.

Lorenzo

1949-06-15 Mencionado/a
Carta de Melella a Luís e Maruxa Seoane. 1949
Bos Aires
Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Melella a Luís e Maruxa Seoane. 1949 en 15/06/1949

[Carta mecanografada con firma autógrafa]

Buenos Aires, 15 de Junio de 1949

Nuestros queridos amigos Maruja y Luis Seoane:

Hoy 15, por la mañana, recibimos la carta que Luis firmara el 8 del actual en París. También está sin contestar la que Maruja escribió a Dora el 15 del anterior y como su pulso es malo por su tratamiento me pidió lo haga en su nombre. Y cumplo: “A decir verdad también nosotros vivimos un poco vuestra vida y en esa habitación alegre con dos ventanas que dan a la Avda. du Maine desde las cuales se ven esos hermosos árboles “franceses” que, aunque sean como los demás árboles por ser franceses o estar en Francia, nos parecen otra cosa. Si en el mercado abunda el pescado, qué más queréis? Mariscos y adelante... y naranjas españolas para la sed de los mariscos y un poco de borgoña también. A decir verdad, sentimos mucho nosotros no poder estar a vuestro lado. Algún día será. Dorita iría de buena gana y por ahí se oyen los proyectos que hace con sus compañeras de clase. Pero es prematuro y además... no tiene bicicleta. Respecto a la asturiana, en esta semana obtendremos el permiso para remitirle las 1.200 pesetas para que pague sus gastos de trámites en el consulado y traslado a Vigo o Bilbao para embarcarse por la Compañía DODERO, donde obtendremos su pasaje la semana entrante, para embarcar recién en Septiembre próximo. Está todo ocupado y no se puede hacer otra cosa. Seguimos escribiéndonos. Este año estuvimos en una sola Exposición: de retratos de Kantor en Müller y el mismo día en una de la Sra Shand. Se embarcó también para París hace unos 20 días. Se le despidió con una cena a la que no pudimos asistir por la salud de Roberto (que tipo este Roberto de marido que tengo). Adquirió una tráqueo-bronquitis (hace un aspavientos) y estuvo la semana pasada en cama. Ahora está completamente afónico y el especialista le impuso REPOSO VOCAL ABSOLUTO por 7 días. Imagínate si me lo impone a mí. Lo mato al médico por “atrevido”. Anoche estuvimos en la S.A.D.E. Escuchando un discurso de Freytas sobre NABUCO???. Llegamos un poco tarde, habló muy bajo y nos chupamos un frío que tosimos toda la noche. Éramos unas 30 personas y por lo que dijo mi marido que sabe MUCHO???? nadie entendió nada. Merecía mejor suerte porque Newton es un buen amigo y de verdad y sus calidades podían destacarse en la forma que correspondían, pero estas cosas que se organizan así sin el debido cuidado hacen fracasar a hombres indiscutidos y los exponen. Me pides que te cuente de Melella…Mejor que no te diga nada de él, buen granuja se me está poniendo. Está llegando tarde de noche como a las 8 y el otro día descubrí revisándole la cartera que se había gastado $10 “en menos de 15 días”. A quién mantendrá mi marido por ahí. Cuando le pregunté, se puso colorado y no supo contestar. Ahora lo hago seguir con la Privada. Pronto tendré novedades para contarte. Besos DORA. Por la Copia fiel. Certifico y doy fe”.

[rubrica]

Querido Luis: Como ya mi mujer se dio el gusto de ponerme overo y de contarlo todo, nada tengo que agregar. Sus cartas son verdaderos artículos críticos interesantísimos que los amigos nos comentamos recíprocamente leyendo la “parte pertinente” y reservando lógicamente lo que a cada uno concierne en forma particular. En el Departamento reina la paz. La rubia delirante y churrote al decir de Frontini emigró con gran dolor de Frontini y mío que ya no tenemos excusa para verla y hablarla, pero con gran alegría de la encargada que le devolvió la CALMA. Queda ahora una Sra. italiana modista con su cuñado (?) y otro Sr. y un “RROPE” que no ladra demasiado, por lo menos no ha ladrado cuando va el dueño por ahí. Las cosas en ese sentido se van normalizando por ahora. Los alquileres están al día como corresponde. Me alegra lo que Maruja y Vd. dicen de Picasso porque sin defenderlo, en su tiempo, yo también lo sentía así. Hoy salió El Hogar y un amigo nos avisó que había salido la interviú que les había hecho en París. Le envío la hoja de la revista y le mando otra a su mamá que se va a poner muy contenta.
Adelante mis queridos amigos, firme en su vocación y trabajo y que lo paséis muy bien. Todo mi cariño para vosotros, y saludos afectuosísimos para Colmeiro, Ángeles Ortiz que aún no me ha escrito y los esposos Dieste que también están en deuda epistolar conmigo, mejor dicho, con la familia Melella. Hasta otra y un fuerte abrazo de quien os quiere mucho.

Melella

Nota: Recibió carta Cuadrado ayer.

[Manuscrito:] ¡Viva Maruja! y Biba Luis! también! ¡y abajo los médicos que no dejan hablar!

1971-06-11 Mencionado/a
Carta de Seoane a Baudizzone. 1971
A Coruña
Bos Aires
Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Seoane a Baudizzone. 1971 en 11/06/1971

La Coruña, 11 de Junio de 1971

Dr. Luis M. Baudizzone
Buenos Aires

Queridos Elena y Baudi:

Llevamos algo más de un mes en Galicia y empezamos ahora a escribir cartas a los amigos. Estuvimos antes en muy pocos sitios: Roma, Barcelona y Madrid. Roma estaba espléndida con algunas de sus plazas cubiertas de flores y hippies, luciendo, para el turismo internacional, sus mejores huelgas, entre ellas la del personal del aeropuerto, lo que nos obligó a cargar nuestros propios bultos y acondicionarlo incluso en la bodega del avión. Lo pasamos muy bien en Roma volviendo a ver los y mismos monumentos museos ya vistos, lo mismo que en Madrid y Barcelona. En esta última ciudad estuvimos en el Museo Picasso ampliado a un palacio vecino y con las 800 obras que Picasso donó de sus primeras épocas. En La Coruña estoy trabajando y gozando de su clima, chubascos, lluvias, lloviznas –según la clasificación corriente– niebla y mar acerado con marejadillas, es un eufemismo meteorológico, que a veces terminan en tormentas; se trata del verano. Aquí recibimos la visita del Dr. Barbero y su esposa. Les acompañamos por la ciudad y les llevamos a un puertecito de pescadores cercano a La Coruña. Tenían muy poco tiempo y no pudieron ver demasiado. A las pocas horas iban a Santiago y Pontevedra para irse al día siguiente a Portugal. Sentimos mucho la noticia de que no pensábais venir a España sino pasar un tiempo en Bahía. Lo Lamentamos. En Madrid estuvimos con Freitas , muy bien, formal, como corresponde a un diplomático, y nos preguntó mucho por vosotros y todos los amigos. Lidia estaba en Brasil. Ahora ya está en Madrid pues recibimos una carta de ella ayer. Van a venir por Galicia a pasar unos días en el mes de Julio. Esto es todo. Necesitamos noticias de Buenos Aires. Por favor contestar las cartas. Nosotros os daremos otro tipo de noticias en alguna próxima.
Recibid un fuerte abrazo de Maruja y mío:

1971-06-18 Mencionado/a
Carta de Seoane a Besouchet. 1971
A Coruña
Madrid
Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Seoane a Besouchet. 1971 en 18/06/1971


La Coruña, 18 de junio de 1971

Sra. Lidia B. de Freitas
Madrid

Querida Lidia:

Nos alegramos mucho de su carta y de que ya esté de regreso a Madrid. Estuvimos con Newton y pasamos juntos unas horas recordando amigos comunes de Buenos Aires: Baudizzone, Varela, D´Urbano, Cuadrado, etc. Tenemos ganas de que vengan a Galicia y de que ustedes vean con nosotros algunas villas de pescadores en la Costa de la Muerte y en la del Cantábrico, así como algunos monumentos que están enclavados fuera de las rutas de turismo. Les enseñaremos castillos con fantasmas y leyendas, y monasterios con santos populares que reconoce el Vaticano. Los hoteles en general son buenos, el Méndez Núñez en Lugo, el Hostal de los Reyes Católicos en Santiago, o el Riazor, el Atlántico, el Finisterre, en La Coruña. Si vienen con auto, basta con que tengan hotel en La Coruña. Deben reservarlos con tiempo. Desde aquí se puede viajar muy fácilmente a Santiago y Lugo.
La dirección de Marika y Varela, si no se han cambiado estos días de casa, es: Chacabuco 194, 4º B. De cualquier manera, aunque se hubiesen mudado (pues estaban por hacerlo), se la remiten a la nueva dirección.

Abrazos de Maruja y míos para los dos.

[Seoane]

1971-06-22 Mencionado/a
Carta de Besouchet a Seoane. 1971
Madrid
Nova York
A Coruña
Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Besouchet a Seoane. 1971 en 22/06/1971


Madrid, 22 de junho 1971

Seoane amigo:

Em resposta à sua carta e em vias do nosso projeto de visitar Galícia, reservamos para o dia 1º, o Hotel Conde Luna, em León, aonde passaremos a noite. Não conseguimos porém fazer a reserva para o Hotel Finisterre de Coruña, para o dia 2, pois o telefone não atendem. Supomos, pelo Guide Michelin, que somente estará aberto em julho, motivo pelo qual pedimos que nos reserve ai para o dia 2, um quarto com banheiro. Logo que chegarmos, trataremos de procurar vocês no endereço do Paseo de Ronda.
Já escrevi a Marika agradecendo a lembrança e estou certa de que ela e Varela morreram de inveja de nossa viagem a Galícia tendo a companhia de vocês.
Newton manda abraços e conta com os cicerones –não turísticos– para conhecer a verdadeira Galícia.

Até o dia 2 próximo, com abraços a Maruja.

Lídia

1971-07-14 Mencionado/a
Carta de Besouchet a Seoane. 1971
Madrid
Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Besouchet a Seoane. 1971 en 14/07/1971


Madrid, em 14 de Julho 1971

Querida Maruxa:

Esta é para mandar um abraço a você e a Seoane, abraço ultra-agradecido por terem-nos proporcionado uma visão mais poética do que podíamos pensar ver em Galícia. Estamos vendo daqui aquêle rio que não sabemos o nome, aquêla ponte fantástica armada entre duas margens estreitas. Aquêle monastério abandonado, aquêla menina que não queria dar queijo nem marmelada; a cidade de Betanzos e o túmulo dos Andrade que apenas entrevimos... Tudo foi perfeito aí. –Fomos naturalmente a Conimbriga, mas cremos que ele não valeu a “zorza” que comemos... Pelo menos é esta a opinião de Newton–. Estamos mandando a correspondência para os Dieste porque afinal não trouxemos o endereço dêles. E por falar em Dieste, peço que você peça a Carmen que me mande o discurso do Dieste que ela me prometeu. Tenho necessidade de lê-lo. –Peço também a você que me reserve uma daquelas xilogravuras do Seoane e que não estavam ainda distribuídas na praça: Gostaria que fosse aquela entre violeta e verde. Creio que êle sabe qual é–. Esperamos vê-los aqui se antes não pudermos voltar ai. Estou cheia de trabalho. Vamos a ver. O melhor é vocês virem até aqui, mesmo sem rios pequenos, pontes misteriosas e conventos abandonados. Nossa galeguinha continua firme cozinhando, o que me dá bastante tranquilidade para escrever.
Com um abraço muito saudoso em você todos; continuo pensando o que diriam Baudi e Varela e Cuadrado se nos vissem juntos.

Sua velha amiga

Lídia

1971-09-02 Mencionado/a
Carta de Seoane a Baudizzone. 1971
A Coruña
Bos Aires
Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Seoane a Baudizzone. 1971 en 02/09/1971

La Coruña, 2 de setiembre de 1971

Sres. Elena y Luis M. Baudizzone
Buenos Aires

Queridos Elenita y Baudi:

Recibimos vuestra carta del 25/VI/71, de hace más de dos meses. Contesto tarde, pero es que fueron dos meses de trabajo desordenado y de salidas improvisadas de La Coruña hacia Sargadelos , donde está una de las fábricas de porcelana; hacia Santiago u otras partes de Galicia. El otro día os hemos recordado con José Suárez que estuvo en el Museo de pintura que fundamos en El Castro Díaz Pardo y yo, en el que se inauguraron una nueva sala y, aparte, una Galería de exposiciones, cuya primera muestra es de grabados de Picasso y Miró . Otras veces os recordamos con Carmen y Dieste y por último con Lidia y Newton Freitas que estuvieron por aquí y a los que enseñamos lo que hemos podido, no demasiado, de Galicia. Quedaron en volver. La única persona de Buenos Aires que vió más en poco tiempo fué el ingeniero Goldstein que estuvo seis días con nosotros y le llevamos a ver las rías altas gallegas, paisajes con grandes bosques de montaña, pequeñas iglesias románicas de los siglos XI Y XII, grandes monasterios que comenzaron siendo románicos y terminaron siendo barrocos pasando por todos los estilos y de los que hay unos treinta, castillos, y dos días en Santiago, pues en menos tiempo no se puede ver. Creo que salió entusiasmado de aquí. Limitándose al pasado uno puede entusiasmarse, pero ¡cuidado con el presente! No queda gente de 18 a 45 años, se desarrollan en la montaña más que nunca los lobos, la maleza y los caballos salvajes y los trabajos los hacen los niños y los ancianos. El que pasa de largo no ve nada. Las ciudades aparentemente progresan, pues se edifica mucho aunque las nuevas casas queden deshabitadas por años. Todo esto es para tener ocupado el gremio de la construcción, para evitar su paro y las huelgas consiguientes. Además se hacen grandes negociados con solares y con los créditos del Ministerio de la Vivienda y los Bancos.
De todo esto hablaremos a nuestro regreso, seguramente a fines de octubre. Ahora no queremos más que saludaros y enviaros un gran abrazo de Maruja y mío:

1971-11-09 Mencionado/a
Carta de Besouchet a Seoane. 1971
Madrid
Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Besouchet a Seoane. 1971 en 09/11/1971


Madrid, em 9 de Novembro, 1971

Queridos amigos:

Não sei como agradecer a ideia de Seoane de traduzir e publicar meu artigo em espanhol, idioma mais legível que o português ou o galego... Naturalmente ficou mais bem escrito do que no original.
Já estávamos assustados pensando que vocês haviam passado –talvez por mar– diretamente a Buenos Aires! Temos aqui em casa um velho amigo de São Paulo, Arnaldo Perdroso d´Horta, desenhista e atual diretor do Jornal da Tarde (versão vespertina do Estado) e que gostaríamos muito que vocês conhecessem e vice-versa ao contrário. Falamos tanto de vocês que ele ficará decepcionado se isso não suceder. Em todo caso, se houver desencontro, isto é, se ele tiver partido antes da passagem de vocês por Madrid, ficaremos –eu e Newton– absolutamente zangados se vocês forem para um hotel em vez de virem passar mal aqui no nosso quarto de hóspedes.
Avizem, portanto, quando vieram para irmos buscá-los no aeroporto ou estação com o possante corcel de Newton.
Arnaldo ficou muito interessado pelas porcelanas de Galícia e eu descobri, numa casa perto da praça Espanha, muitas delas e êle poida comprá-las (para levar pa o Brasil. A praça madrileña esta inundada com o artesanato de Toledo e de outras regiões, mas as coisas da Galícia são ainda raras. Descobri esa casa por casualidade numa dessas minhas andanças pelas ruas...

Saudosos abraços e até breve

Lídia

1973-05-08 Mencionado/a
Carta de Baudizzone a Seoane. 1973
Nova York
París
A Coruña
Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Baudizzone a Seoane. 1973 en 08/05/1973

París, Mayo 8, 1973

Queridos Maruja y Luis:

Hace 15 días andamos por acá; preciosa NIZA, emborrachándonos de sol, flores y Matisse , luego Roma y ahora París, lluvioso, hermoso, inagotable. Pensamos salir para España y llegar a Madrid el 29 de Mayo (en un vuelo de Air France ); escribo al Hotel Negresco, que me han recomendado unos amigos, pidiendo habitación. También les escribo a los Freitas, que nos esperan –si tienes algún mensaje para nosotros, escríbeles a ellos (Newton Freitas, Embajada del Brasil, calle Fernando el Santo, nº 6, Madrid). Apenas lleguemos a Madrid, te llamaré por teléfono a Coruña para que nos hagas reservas en algún hotel; los Freitas nos ofrecen llevarnos a Galicia en auto. Estaremos dos o tres días en Madrid; luego a Galicia a verla con vosotros y el 10 de junio de nuevo a Madrid para tomar un avión a Buenos Aires. Tenemos noticias familiares de Buenos Aires, pero nadie nos escribe que está pasando, que se dice, que se espera –y uno siente que los nervios se le están convirtiendo en piolins. Queridos amigos, hasta muy pronto. Reciban un abrazo grande de Elena y

Baudi

N/ Dirección en PARÍS
EDUARDO JONQUIÈRES
PARA LUIS BAUDIZZONE
3 IMPASSE DU MOULIN VERT
PARIS XIV FRANCIA.

1975-04-07 Mencionado/a
Carta de Baudizzone a Seoane. 1975
Bos Aires
A Coruña
Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Baudizzone a Seoane. 1975 en 07/04/1975

7 de abril de 1975

Queridos Maruja y Luis:

Ya estamos terminando nuestros preparativos (cada vez más complicados) para nuestro viaje. Salimos el lunes próximo (14) directo a París. Pasaremos allí unos días (20). Sería lindo si tienen ganas que nos escribieran unas líneas a la de [Eduardo] Jonquières, para saber de Uds. Los extrañamos mucho. Sigo: de París nos vamos a Londres (10 días). De allí nos vamos por 5 días a Praga y entonces a Madrid, donde llegaremos el 19 de mayo. Daremos una vuelta tal vez Andalucía, que casi no conocemos. Sería estupendo que Uds. tuvieran que hacer algo por Madrid para vernos. Nuestro contacto en Madrid es a través de Newton [Freitas], es él quien nos debe haber reservado un hotel en Madrid: esperamos noticias al llegar a París. Te mando una nota aparecida en LA RAZÓN sobre vos, Luis, y tus murales. Esta mañana hemos sacado los certificados de vacuna; ayer hemos hecho el giro de los 1.800 dólares que nos da el Banco para el viaje. Menos mal que el cambio oficial que hace el Banco es a $1.900 el dólar –nos dicen que en el mercado negro está a 3.700! ¡Pobre peso!
Un gran beso para ti, Maruja, y saludos fraternos a los Dieste y Díaz Pardo. Para ti, Luis, un estrecho abrazo.
Baudi.

1975-06-05 Mencionado/a
Carta de Seoane a Varela e Gerstein. 1975
A Coruña
Bos Aires
Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Seoane a Varela e Gerstein. 1975 en 05/06/1975


La Coruña, 5 de junio de 1975

Sr. D. Lorenzo Varela
Buenos Aires

Queridos Lorenzo y Marika:

No recibo carta de nadie. Les he escrito a casi todos los amigos y algo ocurre que no contesten. Por favor, os ruego contestéis. Estoy celebrando una exposición en Madrid, pero de esa ciudad tuve que venirme luego de inaugurada por un fuerte ataque de ciática que me tiene encerrado en casa sujeto a tratamiento, pues no puedo andar. La exposición se celebra con mucho éxito de crítica y público y he vendido algo en unos meses en que dicen no se vende nada o muy poco. En septiembre, expongo en La Coruña. Mientras tanto, debo hacer un álbum de grabados para una editorial de jóvenes madrileños, Tres, catorce, diecisiete, diecisiete, no dieciséis, e ilustrar con grabados en madera Los sueños de Quevedo para otra. Hemos estado con algunos amigos argentinos, entre otros con Lifschitz y Enma, Elena y Baudizzone, Frontini y su compañera..., etc., con Carybé que nos invitó a pasar unos días con ellos en Bahía a nuestro regreso a Buenos Aires y desde luego con Lidia y Freitas, que os envían abrazos. Con todos ellos, os recordamos. Freitas, al ir sumando años, va teniendo lo que supongo la serenidad de los viejos jardineros o de los capataces de granja en el Mississipi a mediados del siglo pasado, sentados en un sillón de mimbre en la terraza de un palacio de madera con arquitectura parecida a la de Lo que el viento se llevó. Carybé venía de ser invitado por un grupo o asociación de artistas japoneses y dar, con ese motico, una especie de vuelta al mundo. Es curioso verse reunidos después de tantos años Baudizzone, Freitas, Carybé y nosotros, recordando el pasado, Buenos Aires evocando a cuenta, no recuerdo de qué, viejas películas, personas hace mucho desaparecidas, sucesos que alguno de nosotros recordaba, del que todos habíamos sido protagonistas, mientras los otros trataban de extraerlo dificultosamente y por trozos de su memoria, como en una cinta de grabador que no hubiésemos terminado de borrar... Luego, al cabo de dos o tres días llegaron a Madrid Dieste y Carmen y volvieron a surgir nuevos recuerdos lejanos y siempre estuvisteis presentes vosotros. Dieste pronunció una estupenda conferencia sobre Maside en la Galería Sargadelos que se abrió una estupenda conferencia sobre Maside en la Galería Sargadelos que se abrió en Madrid con una exposición del libro gallego y un ciclo de conferencias, Piñeiro, García Sabell, Rof Carballo y Dieste. Acaba de publicar un nuevo libro, Testamento geométrico, que te enviará y creo que tiene en reedición La vieja piel del mundo con algunas modificaciones, y otros más, teatro.
Esto es todo. Para la exposición que estoy haciendo en Madrid hice un nuevo Cristo que obtiene mucho éxito. Pero no te quiero hablar de mis cosas. Trato de hacer lo que puedo que cada día, lo siento, es menos.

Me prometiste escribir, contéstame.
Un gran abrazo de Maruja y mío para Marika y para ti:

[Seoane]

1975-06-06 Mencionado/a
Carta de Seoane a Parker. 1975
A Coruña
Bos Aires
Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Seoane a Parker. 1975 en 06/06/1975


La Coruña, 6 de Junio de 1975

A Margot Parker
Buenos Aires

Querida Margot:

Debí haber escrito hace tiempo. Me desanimó el que no hubiesen llegado a destino las primeras cartas que escribí y el que nadie me contestase. Esa pereza para escribir se unió a mi trabajo que me tuvo encerrado en casa hasta lograr la cantidad de obra necesaria para la exposición que se está realizando actualmente en Madrid, hasta el próximo día 10, con mucho éxito de público y de crítica. Estando en Madrid, se me produjo un ataque de ciática que me tuvo impedido de andar durante aproximadamente tres semanas y ahora, pasado el mes de encierro casero, empiezo a hacerlo sin apenas dificultades, pero sin poder aún salir a la calle. Quizás lo haga en los primeros días de la próxima semana. Tengo, pues, muy poco que contarte. Vimos a algunos amigos, aquí en Madrid, que vinieron a Europa. Los Baudizzone, Emma y Rafael, antes a sus hijos Carlos y Malena, a Carybé, a los Freitas, a Ernesto Deira, etc., lo que nos produjo mucha alegría. Charlamos de todo y recordamos el pasado sobre todo con Carybé, a quien hacía años que no veía, y que está empeñado en que vayamos a Bahía a pasar unos días con ellos. Quizá vayamos desde ahí, pero en invierno. Mis antepasados más remotos cuando llegaron a Galicia procedentes del norte o noreste de Europa se detuvieron en Galicia señalando con esto un límite de calor que yo creo haber heredado. No se puede concebir el paraíso en la zona tórrida, la gente, que improvisa en esto como en otras cuestiones, lo supone así, seguramente, por la desnudez de Adán y Eva pero, si el infierno ha de ser contrario al paraíso, a ningún diablo se le ocurriría instalarlo en las zonas polares. Tenemos mucha curiosidad por Bahía. Yo estuve allí de paso para Buenos Aires en 1937, me gustó mucho, pero no toleré el calor, quizá en invierno, en agosto, por ejemplo, sea buen época para ir. Carybé está muy bien. Venía del Japón a donde había ido invitado por una agrupación artística japonesa y regresaba deteniéndose en los más diversos países. Regresaba a Brasil cargado de valijas y bultos con objetos orientales. Para él fue como una especie de viaje a China de Marco Polo, sustituyendo el avión a los camellos y caballos.
Margot, muy pocas líneas sólo para decirte que te recordamos a menudo, que deseamos que estés pintando, que lo único que a nosotros nos va pareciendo importante es lo que uno puede dejar de obra propia, cuyo destino final es siempre misterioso. Un gran abrazo de Maruja y mío:

[Seoane]

1975-06-12 Mencionado/a
Carta de Seoane a Jonquières. 1975
Madrid
París
Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Seoane a Jonquières. 1975 en 12/06/1975


Madrid, 12 de Junio de 1975

Sr. Eduardo Jonquières
París

Mi querido amigo:

Debí haberte escrito hace tiempo, cuando el arquitecto López Calvo regresó de esa ciudad muy contento de haberte conocido, lo mismo que a los Burd. Muy contento también de contar con una exposición tuya para su galería, no sé en qué fecha, creo que para Noviembre, mes que casi seguro estaremos aún en La Coruña. Se trata de una muy buena persona y también de un notable arquitecto y hará lo que pueda con la muestra de tu obra. Por mi parte, expondré en ella con seguridad, casi con ella, en Setiembre. Estos días estoy en Madrid con una exposición en la Galería AELE, que acabo de inaugurar con mucho éxito, hasta ahora, de crítica y público. No sé qué pasará con la venta. Se trata de obra hecha en Galicia desde que llegué. Aparte tengo el encargo de un álbum de grabados para una editorial de gente joven y, es posible, que ilustre también con grabados en madera Los Sueños de Quevedo para una edición de bibliófilos.
De Buenos Aires no sé nada más que aquello que transmiten los diarios que no resultan demasiado para los deseos que tenemos de noticias. Le hemos escrito a Lipa, pero aún no tenemos respuesta. Baudizzone debe estar por esa, no sabemos muy bien su itinerario, creo que se encontraban con los Lifschitz, y que a Newton Freitas le escribió diciéndole que estarían por Madrid el 19 de este mes. Estamos deseando verles para saber algo de los amigos comunes.
Esto es todo. Se trata de una carta rápida para decirte que te esperamos en La Coruña. Que nos gustaría ver una exposición tuya en esa ciudad. Muchos abrazos para María y para tí de Maruja y míos. También para tus hijos:

[Seoane]

1978-12-07 Mencionado/a
Carta de Besouchet a Luís e Maruxa Seoane. 1978
Madrid
Nova York
Bos Aires
Transcrición

Transcripción da epistola Carta de Besouchet a Luís e Maruxa Seoane. 1978 en 07/12/1978

Madri, em 7 de dezembro 1978

Queridos amigos:

Nessas épocas do ano a gente sempre pensa escrever aos amigos para dizer as banalidades que apenas nos consolam de estar vivos... Estes dias, porm, nos tm completamente paralizados pela morte de Varela. Ainda não conseguimos nos acostumar à idéia de que êle um dia não nos vai entrar pela porta a dentro para tomar um café connosco. Foi realmente um choque muito grande que a morte dêle nos deu, ainda que ultimamente estaramos preocupados pela sua saude que parecia estar se deteriorando.
Sem que em nada nos console da ausencia dêle, escrevi para o Brasil um pequeno artigo do qual lhes mando uma copia e que muito gostaria que aparecesse em algum jornal da Galicia. Nêsse sentido, Newton remeteu tambem uma copia a Diaz Pardo.
Sem ter realmente palavras expressivas para escrever a vocês neste momento, mandamos eu e Newton nossos abraços muito tristes.

Lidia