1 MENCIóNS A Indalecio Armesto Cobián (1838-1890)
Xornalista, avogado, político republicano, pensador e masón, durante os seus anos de formación en Madrid entrou nos círculos republicanos, participou na Revolución de 1868, foi desterrado dúas veces, e acadou acta de deputado por Pontevedra na lexislatura 1873-1874. Mantivo relación de amizade con Murguía desde os anos de mocidade en Madrid. Procuroulle coas súas influencias colaboracións na prensa, cobroulle algúns pagamentos e conseguiu algúns subscritores para as entregas de La hija del mar. Colaborador habitual en xornais, en particular pontevedreses, formou parte do consello editor de El Progreso, ao que convidou a participar como colaboradores a Murguía e Rosalía de Castro. Dirixiu El Anunciador, o que explica que tomase partido por Murguía na polémica que este tivo en 1978 con Lamas Carvajal, ao que acusou de plaxiar, entre outros, poemas de Cantares gallegos.Fontes
Barreiro Fernández, Xosé Ramón (2012). Murguía. Vigo: Galaxia.
Barreiro Fernández, Xosé Ramón / Axeitos, X.L. (2005). Cartas a Murguía. 2 vols. A Coruña: Fundación Pedro Barrié de la Maza.
Data | Relación | Remitente - Destinatario | Orixe | Destino | [ O. ] | [ T. ] |
---|---|---|---|---|---|---|
Data | Relación | Remitente - Destinatario | Orixe | Destino | [ O. ] | [ T. ] |
Mencionado/a | Carta de Rosalía a Murguía. Sen data |
Orixinal |
Transcrición
Transcripción da epistola Carta de Rosalía a Murguía. Sen dataMi querido Manolo: no debía escribirte hoy, pues tú, que me dices lo haga yo todos los días, escaseas las tuyas cuanto puedes, pues casualmente los dos días peores que he tenido, hasta me aconteció la fatalidad de no recibir carta tuya. Ya me vas acostumbrando, y como todo depende de la costumbre, ya no me hace tanto efecto; sin embargo, estos días en que me encuentro enferma, como estoy más "susceptible", lo siento más. Te perdono, sin embargo, aunque sé que no tendrías hoy otro motivo para no escribirme que el de algún paseíto con Indalecio, u otra cosa parecida. Pero no reñiremos por esto, cuando tan desdichados somos ya. Yo prosigo con mucha tos, mucha más que antes, aunque me cesaron los escalofríos. Sin embargo, se me figura que este golpe ha sido demasiado fuerte y que si llego a sanar, que no lo sé, me han de quedar restos y reliquias. Ya sabes que no soy aprensiva y que cuando estoy buena no me acuerdo de que he estado enferma, pero te aseguro que éste ha sido un golpe de lanza soberano y que no sé cómo quedaré. Te confieso que lo mismo me da, y que si en realidad llegase a ponerme tísica, lo único que querría es acabar pronto, porque moriría medio desesperada al verme envuelta en gargajos, y cuanto más durase el negocio, peor. |