Henrique Monteagudo e María Xosé Agra Romero presentan unha xornada que se divide en dúas partes: mesa redonda e recital poético

Para que serviu o ano de María Mariño? Remocicaron as Letras nas sombras do Courel e da autoría? Que fica tras os pasos á procura do mundo dos furados? É Noia distinta? Crebar a lingua, tensar o idioma, abríronse os portóns? Que vento escoitamos agora na fosa de altura? Cóase Palabra no tempo e Verba que comenza polas fendas do canon? Independizouse María Mariño dos adxectivos? Lémola? Lerémola outra? Meses despois, que sabemos?, que queremos saber?

Foi presentada e moderada por Rosario Álvarez. 

E contou coa participación de Carmen Blanco, Pilar García Negro, Helena González e Esperanza Mariño

O segundo libro de María Mariño edítase en 1994 o que a convirte nunha poeta máis dos anos noventa do século XX. Neste sentido sentido son tamén poetas dos noventa as catro poetas que dan forma a este recital presentado por Ana Romaní e no que Yolanda Castaño, Lupe Gómez, María Lado e María do Cebreiro fan a lectura dun poema de María Mariño e outros da súa propia autoría

Minutado

00:00 Presenta Ana Romaní
02:25 Yolanda Castaño:Inda vou na mesma meniña... (poema de Maria Mariño), Maquillaxe, A historia da transformación
12:43 Lupe Gómez: Palpas os tempos, lambes as terras... (poema de Maria Mariño), Carta para un armario, Poema cheo de zapatos, A nena Fela 
26:01 María Lado: Aqui che deixo meu peito canso... (poema de Maria Mariño), No cabo máis occidentalda costa..., Iso parece...
30:42 María do Cebreiro: Está caendo a folla e en min nace primaveira... (poema de Maria Mariño), Todo o ouro do mundo