Abriu o ciclo Ricardo Anguita Cantero, profesor titular do Departamento de Historia da Arte e director do Centro de Cultura Contemporánea da Universidade de Granada, onde imparte a asignatura “Historia do cómic”. No seu relatorio “El cómic en la cultura visual contemporánea: de medio de masas a la narración gráfica actual” percorreu a evolución deste medio de masas e de expresión artística, un híbrido de debuxo e palabra, desde algúns antecedentes no século XVIII ata a novela gráfica. Lembrou ao suizo Rodolphe Topffer (1799-1846) e as súas viñetas secuenciais con textos, para quen “os debuxos sin texto non significarían gran cousa e o texto sen os debuxos non significaría nada”. Detívose especialmente no gran desenvolvmento e acollida popular do cómic nos Estados Unidos desde finais do século XIX e durante o século XX, coa multiplicación das tiras nos xornais e o fenómeno dos “comic book”, sen esquecer importancia da cultura underground e das revistas alternativas.
Antonio Altarriba, catedrático de Literatura Francesa da Euskal Herriko Unibertsitatea, abordou o tema “El arte de contar. Originalidad y peculiaridades del relato en viñetas”. Aludiu ás tres teorías sobre as orixes do cómic, arte que definiu como producto da vontade de transmitir un relato a través de imaxes xeradas manualmente e describiuno como a expresión dun dos primeiros impulsos do ser humano: contar e trransmitir historias. Constatou que as análises teóricas van neste caso por detrás da creación en si mesma e subliñou o feito de que o cómic pasa neste momento por unha etapa de transición, precisamente nun tempo caracterizado pola seducción da imaxe.
Na sesión da tarde o debuxante Juanjo Garrido reflexionou sobre “La unicidad del lenguaje expresivo de la historieta”. A través dos exemplos de moi diferentes creacións explicou que o cómic pode xerar unha linguaxe expresiva de carácterísticas únicas e salientou a súa contribución á creación de iconos da cultura popular.
Gemma Sesar, editora de “El Patito Editorial” e comisaria a exposición “A Historieta Galega-1973-2008”, completou o programa co relatorio “A historieta galega: da conciencia política á conciencia artística”. Falou dos comenzos en 1970 da man de Raimundo Patiño e Xaquín Marín, viñetas combativas e reivindicativas, que derían paso despois a revistas como ou “Vagalume” ou “Xofre”. Viría logo a etapa dos fanzines e outras experiencias artísticas ata o momento actual con outras proxeccións e temáticas na banda deseñada e con nomes tan sobranceiros como, entre outros, o de Miguelanxoprado.
A Xornada foi organizada pola Sección de Creación e Artes Visuais Contemporáneas, do Consello da Cultura Galega, que coordina María Luísa Sobrino, Catedrática de Historia da Arte da Universidade de Santiago de Compostela.