Na primeira sesión do congreso participou Ermelindo Portela Silva, catedrático de Historia Medieval da Universidade de Santiago de Compostela co relatorio “Os reinos de Castela e Portugal nos tempos de Inés de Castro”. Onte Eduardo Pardo de Guevara, delegado do CSIC en Galicia e membro do Plenario do Consello da Cultura Galega, falou sobre “A liñaxe de Inés de Castro”, no curso dunha conferencia plenaria moderada por Ermelindo Portela Silva.
O mosteiro de Alcobaça acollerá mañá sábado os derradeiros relatorios, a sesión de clausura, prevista para as 17´30 horas na Sala do Capítulo, e a inauguración das exposicións “Inés Rainha, mostra bibliográfica e iconográfica”, “Relicarios e Inés de Castro, pintura e deseño de Nélia Caixinha” e “7 trajes para Inés, 7 trajes para Pedro”, na Galería de Exposiçôes Temporarias.
Inés de Castro (A Limia, 1325-Coimbra, 1355) era filla de Pedro Fernández de Castro, primeiro señor xurisdiccional de Monforte de Lemos e de Aldonza Lorenzo de Valladares. Foi amante do infante Pedro de Portugal, que sería logo o rei Pedro I (1320-1367), con quen acabou casando. Repudiada pola nobleza portuguesa, cos seus fillos considerados ilexítimos, foi asasinada nun oscuro episodio ao que non sería alleo o seu sogro, o rei Alfonso IV (1290-1356).
A de Inés de Castro e Pedro I foi unha gran historia de amor, motivo de inspiración literaria e musical. En 1362 Pedro I dispuxo o traslado dos restos de Inés ao mosteiro de Alcobaça nunha tumba de mármore branco e coa efixie coroada. Ao seu carón fixo erixir a súa propia supultura.