García Caridad ingresou na carreira xudicial en 1953, onde ocupou diversos destinos ata ser nomeado vogal do Consello Xeral de Poder Xudicial, cargo que desempeñou ata a súa xubilación. Foi un experto en Dereito Galego e participou activamente na elaboración do Proxecto de lei de montes veciñais en man común, convertido en lei en 1968, polo que se lle concedeu o título de Comendador da Orde do Mérito Agrícola.
Foi membro de numerosas entidades como o Instituto Español de Dereito Foral, o Seminario de Estudos Galegos ou diferentes academias de xurisprudencia e lexislación. Formou parte de varias comisións para o estudo do Dereito Galego. Foi presidente da Asociación Galega de Arbitraxe, do Consello Consultivo de Galicia (1996-2008) e da Academia Galega de Xurisprudencia e Lexislación, cargo que ocupou ata o seu pasamento.
Foi recoñecido coa Medalla Castelao da Xunta de Galicia, coa placa da Orde de Alfonso X o Sabio e coa Gran Cruz da Orde de San Raimundo de Peñafort.
Como representante do Seminario de Estudos Galegos formou parte do Plenario do CCG entre 1987 e 1999. Entre anos 89 e 90 foi vicepresidente da institución. Regresou ao Plenario en 2008 como representante da Real Academia Galega de Xurisprudencia e Lexislación. Foi o coordinador da Ponencia de Dereito Galego, que elaborou o proxecto de lei de Dereito Civil de Galicia e o levou ao Parlamento en 1991. No seu momento, García Caridad destacou a importancia deste texto, que mantiña o costume como base do Dereito Galego e que chegaba despois dun longo esforzo no recoñecemento dun Dereito Civil propio.