Tereixa Navaza

Biografía de Tereixa Navaza

A presenza das mulleres como profesionais nos medios de comunicación, nomeadamente nos medios audiovisuais, é recente, apenas cincuenta anos. Nesas primeiras xeracións de xornalistas que se incorporan ás redaccións de radios e televisións destaca, pola súa visibilidade e pola xenerosa contribución á conformación dun espazo comunicativo galego crítico e diferenciado, o labor de Tereixa Navaza. .

A súa traxectoria profesional vai á par das substanciais mudanzas na función e proxección das e dos xornalistas. A responsabilidade social, a urxente conformación naqueles anos setenta duns medios ao servizo da cidadanía e a consciencia da relevancia que o xornalismo adquire nese contexto histórico perfilan unhas biografías profesionais cheas de desafíos e ilusións, no caso das mulleres co reto de demostraren rigor, profesionalidade e dereito a ser dentro e fóra das redaccións.

Elas, ela, non só participan da construción dun espazo comunicativo localizado e implicado, senón tamén da creación dunha información non discriminatoria e do dereito a un espazo laboral igualitario. E non foi doado, e non é doado.

No seu exercicio profesional de preto de 50 anos, Tereixa Navaza foi a voz galega da SER nuns anos 60 nos que non era lícito que a información estatal tivese acentos diferenciados (“hábleme usted con acento de Burgos”); participou das primeiras emisións en galego na TVE, a única televisión existente daquela; foi o rostro visible da información galega. No Panorama de Galicia e en programas posteriores, non só abriu espazos para a cultura e as mulleres, senón que tamén propiciou o coñecemento dunha historia e un presente propio, con acento distinto. Mesmo cando as represalias a levan á información meteorolóxica e á voz en off para logo resistir no ostracismo dun faiado sen mesa e sen palabras.

Como cidadá participou do activismo: leu manifestos, fixo súas as protestas do naval e autoinculpouse en campañas polo aborto e a insubmisión. O seu feminismo comprométea diante e detrás da cámara: programas de debate sobre os dereitos das mulleres, campañas, manifestacións, artigos e colaboracións en revistas e xornais. A transmisión do regreso dos restos de Castelao no ano 1984 constitúe un fito na historia da comunicación en Galicia. O relato realizado por Tereixa Navaza e as consecuencias profesionais posteriores evidencian as tensións que marcan o exercicio dunha profesión sometida ás dinámicas do poder político e empresarial.

Tereixa Navaza representa a concepción dun xornalismo implicado coa sociedade do seu tempo; unha información con perspectiva propia, comprometida co movemento feminista e coa defensa dos dereitos das mulleres na procura dunha sociedade máis xusta.

Tereixa Navaza nas actividades do CCG

Artigos

NAVAZA, T. (1/1983) A muller no cine. Andaina. 1ª época, 4 .

Ver artigo Fonte da dixitalización: Colectivo Andaina de Mulleres;

NAVAZA, T. (11/1985) La Rosa, de Mark Rydell. Andaina. 1ª época (8), 19.

Ver recensión Fonte da dixitalización: Colectivo Andaina de Mulleres;

NAVAZA, T. (1/1986) Feminismo versus pacifismo. Andaina. 1ª época (9), 16.

Ver artigo Fonte da dixitalización: Colectivo Andaina de Mulleres;

NAVAZA, T. (1/1986) Foi fermoso. Festa da palabra silenciada. (03), 38.

Ver nota breve Fonte da dixitalización: Feministas Independentes Galegas;

NAVAZA, T. (5/1986) Festa da Palabra Silenciada, nº 3. Andaina. 1ª época (10), 23.

Ver recensión Fonte da dixitalización: Colectivo Andaina de Mulleres;

NAVAZA, T. (2/1987) Polémicas feministas con Montserrat Oliván. Andaina. 1ª época (11), 16.

Ver artigo Fonte da dixitalización: Colectivo Andaina de Mulleres;

NAVAZA, T. (6/1987) Festa da Palabra Silenciada, nº 4. Andaina. 1ª época (12), 12.

Ver recensión Fonte da dixitalización: Colectivo Andaina de Mulleres;

NAVAZA, T. (6/1988) O tempo dun salaio, de Anne Philipe. Andaina. 1ª época (15), 25.

Ver recensión Fonte da dixitalización: Colectivo Andaina de Mulleres;

NAVAZA, T. (3/1990) María do Carme Kruckenberg: Ferida de amor estaba. Andaina. 1ª época (20), 31 .

Ver artigo Fonte da dixitalización: Colectivo Andaina de Mulleres;

NAVAZA, T. (12/1991) Luma Gómez: O teatro compensa de todas as carencias. Esta é unha etapa de deterioro. Andaina. 2ª época 1ª xeira (01), 18-22.

Ver entrevista Fonte da dixitalización: Colectivo Andaina de Mulleres;

NAVAZA, T. (3/1992) Aurora Marco. Unha rebelde innata. O traballo como paixón. Andaina. 2ª época 1ª xeira (02), 22-25.

Ver entrevista Fonte da dixitalización: Colectivo Andaina de Mulleres;

NAVAZA, T. (7/1992) Marina Mayoral recuperando ás escritoras do XIX. Andaina. 2ª época 1ª xeira (03), 24-28.

Ver entrevista Fonte da dixitalización: Colectivo Andaina de Mulleres;

NAVAZA, T. (12/1992) Mercedes Carreño Fernández. Andaina. 2ª época 1ª xeira (04), 20-24.

Ver entrevista Fonte da dixitalización: Colectivo Andaina de Mulleres;

NAVAZA, T. (12/1992) Rigoberta Menchú: o Nobel para unha perdedora . Andaina. 2ª época 1ª xeira (04), 55-56.

Ver artigo Fonte da dixitalización: Colectivo Andaina de Mulleres;

NAVAZA, T. (4/1993) Emilia: a vida en si mesma é un risco. Andaina. 2ª época 1ª xeira (05), 21-24.

Ver entrevista Fonte da dixitalización: Colectivo Andaina de Mulleres;

NAVAZA, T. (7/1993) Lidia Senra: coa política agraria a muller vai ser aínda máis escrava. Andaina. 2ª época 1ª xeira (06), 21-24.

Ver entrevista Fonte da dixitalización: Colectivo Andaina de Mulleres;

NAVAZA, T. (12/1993) Lola Herrera: Ás mulleres fáltanos complicidade. Só o humor, a tenrura, o soñar, te afastan da loucura. Andaina. 2ª época 1ª xeira (07), 21-24.

Ver entrevista Fonte da dixitalización: Colectivo Andaina de Mulleres;