Historias de ida e volta | Consello da Cultura Galega

HISTORIAS DE IDA E VOLTA

Outros destinos da emigración galega

Outros destinos da emigración galega

Cando escoitamos falar da emigración galega sempre pensamos nos destinos tradicionais como: Arxentina, Cuba, Brasil, Venezuela ou Uruguai e, no caso de Europa: Suíza, Alemaña, Reino Unido ou Francia. Pero como hai galegos e galegas ata “na lúa” parafraseando a coñecida canción, este especial vai dedicado a eses países de acollida nos que, se ben a presenza dos galegos non destacou a nivel cuantitativo, si o fixo pola importancia cualitativa adquirida en determinados sectores produtivos da súa economía.
A chegada de emigrantes galegos a países americanos sen tradición migratoria vén dada por diversos motivos, entre os que se atopa a existencia de cadeas migratorias durmidas. Xa a finais do século XIX e principios do XX, en varios destes países viviu unha pequena colectividade galega que conseguiu un certo éxito social e económico, pero que por circunstancias políticas ou económicas, mesmo climáticas e sanitarias, non chegou a constituírse nun foco de atracción para a nosa emigración. Esas cadeas, nun novo contexto, foron reactivadas por circunstancias puntuais como a necesidade de man de obra en determinados sectores produtivos en auxe.
Así, podemos destacar a emigración galega a Panamá, país que xa a comezos do século XX contou con traballadores galegos para as obras de construción da súa canle, onde deixaron unha pegada transcendental que marcou o seu protagonismo dentro do grupo de man de obra europea. Nos anos 50 e 60, o Istmo volveu ser considerado como un destino atractivo, para os galegos e galegas que na súa maioría procedían da comarca do Carballiño e de Forcarei ou da Estrada, entre outros lugares. Chegaron a ese país nun momento de auxe auspiciado pola influencia estadounidense reflectida na súa economía e na xestión desa gran vía de comunicación interoceánica. Outro caso singular foi o dos e das veciñas da Costa da Morte, que neses mesmos anos emigraron cara á costa peruana. O reagrupamento familiar foi unha vía de consolidación e integración da colectividade nestes países.
A emigración asistida por parte do Goberno español das décadas dos 50 e 60 tamén levou a que moitas galegas e galegos optasen por probar fortuna en países descoñecidos para eles, cunha lingua e unha cultura totalmente alleas, como é o caso de Canadá ou Australia.
Neste especial o AEG amosa fotografías e documentos que moi amablemente foron cedidos por algúns dos seus protagonistas.

COLABORA CON ESTE PROXECTO

Unha viaxe sen retorno: <em>Pontiac Bonneville 1959</em>, Cidade de Panamá, ca. 1960

1. Unha viaxe sen retorno: Pontiac Bonneville 1959, Cidade de Panamá, ca. 1960

Pontiac foi unha marca de coches producida por General Motors e das máis vendidas nos Estados Unidos, Canadá e México dende 1926. Na imaxe vemos os tres irmáns Barreiro (Francisco, Manolo e Amador), a carón e enriba dun coche do modelo Bonneville, do que eran copropietarios Manolo e Amador. En 1963 deciden realizar unha viaxe a Galicia que duraría seis meses, pero non foron sós, pois o seu automóbil de moda cruzaría o Atlántico con eles. Durante os meses de vacacións percorreron as incontables festas de verán por toda a xeografía galega, rodaron e rodaron causando sensación ao seu paso. Finalmente, ese peculiar e rechamante acompañante quedou en terra, coas súas anécdotas gardadas nun alpendre de Forcarei.

Fondo: Consello da Cultura Galega. Arquivo da Emigración Galega. Col. particular de Juan Carlos Barreiro

Outros destinos da emigración galega

Axúdanos a recuperar o patrimonio documental

Proxecto de recuperación documental e fotográfica da emigración galega Campaña de recollida das coleccións particulares dos nosos emigrantes.

Arquivo da Emigración Galega

Galicia onde todo retorna