Material
Historias de ida e volta
Memoria e voces femininas da diáspora galega
Pura Vázquez, mestra e poetisa (Ourense, 1918 - 2006)
Detalle
O seu nome completo era Carmen Pura Vázquez Iglesias. Naceu en Ourense en 1918. Como acontecía en moitas familias da época, Pura pertencía a unha familia numerosa. A nai era ama de casa e o pai empregado de Correos. A Coruña foi o lugar que acolleu a toda a familia e lle brindou unha mellora das condicións económicas. Quen ía dicir que aquela nena tan delicada de saúde chegaría a romper moldes a través da súa produción literaria en lingua galega e das súas ensinanzas como mestra. Transcorrendo xa a súa adolescencia e de volta no seu Ourense natal, Pura manifesta unha preferencia polas letras que a fai gozar da lectura e escritura, moitas veces creada por ela mesma. Recibe apoio do seu pai, quen, ante o entusiasmo que Pura manifesta, lle regala a súa primeira máquina de escribir. Comezou con trece ou catorce anos publicando na revista La Zarpa. Estes primeiros traballos foron orientados por Otero Pedrayo.Co estalido da Guerra Civil, o pai de Pura, socialista, pasará tres anos en prisión e o seu mozo Sindo perderá a vida na Batalla do Ebro. Serían tempos difíciles nos que a familia se sostiña co soldo de mestra que percibía a súa irmá Dora. Estudou Maxisterio na Escola Normal de Mestres da Coruña. Dedicarase á docencia no seu destino de Segovia e o seu traballo de mestra non interrompería a súa produción literaria. Debido a certos problemas de saúde, autorizan o seu traslado a Madrid. Na capital coñecería a moitos escritores e intelectuais de renome. Pura atopouse inmersa nun ambiente propicio para publicar os seus escritos nas revistas poéticas españolas de vangarda, e comeza a desenvolver o seu talento no eido da literatura infantil e xuvenil. En 1955 apuntouse á aventura migratoria como unha emigrante galega máis. O seu destino foi Venezuela. A capital caraqueña converteuse nun lugar onde Pura exerceu a docencia aos máis pequenos, entre outros traballos que puido desenvolver. Alí bríndaselle a oportunidade de ampliar o seu círculo de amizades coa intelectualidade galega residente no país e publicará tamén parte da súa obra literaria. As súas colaboracións transcenden as publicacións españolas, xa que as editoriais venezolanas tamén lle fixeron un oco. En Caracas ten varias ocupacións, como a de secretaria na Aseguradora Nacional ou arquiveira no Instituto de Cooperación Educativa. A súa permanencia en Caracas foi intermitente pois veu a Galicia e a Madrid en varias ocasións, pero o retorno definitivo a España tivo lugar en 1969. Casa con Manuel Batanero Almazán, mestre de profesión, o 16 de febreiro de 1975. Dez anos máis tarde o seu home morre a causa dunha grave enfermidade. Este acontecemento fai que Pura decida pouco tempo despois establecerse en Galicia definitivamente. Logo dun tempo de inactividade, volve escribir e publicar artigos en xornais e o seu labor literario continúa ata case o seu falecemento, producido en Ourense o 25 de xullo de 2006. Entre a súa prolífica produción literaria atópanse obras como: Trece poemas a mi sombra (1959), A saudade e outros poemas (1963), Os Aldán foron a América (1996) e Terra matria dos soños (1999).