Material
Historias de ida e volta
Memoria e voces femininas da diáspora galega
Nélida Piñón. Escritora e xornalista orgullosa da súa proxenie galega
Detalle
Nélida Cuíñas Piñón naceu en Río de Xaneiro no ano 1937. É descendente de galegos polos catro costados. De pai galego e nai carioca, filla de galegos. Daniel Cuíñas Cuíñas, emigrante de Cotobade, era o seu avó materno e foi un referente extraordinario para esta recoñecida escritora. O coñecemento do “mundo galego”, como ela mesma sinala, deulle a oportunidade de afondar na súa pertenza a dúas culturas, a consolidar unha identidade híbrida que tanto enriquece a alma. Na súa nenez Nélida viaxa a Galicia cos seus avós maternos e cos seus pais, onde permanece durante case dous anos. A escritora cualifica este ciclo como o máis feliz da súa vida, cheo de aprendizaxes, doutras linguas e paisaxes. Desfrutou da vida no agro dun xeito intenso e conserva aínda na súa memoria todas esas experiencias tan frutuosas. O seu anhelo sempre foi ser escritora e aquela experiencia en Galicia marcaría parcialmente a súa obra literaria. Un fiel exemplo atopámolo no seu libro La república de los sueños (1984), no que recrea o fenómeno da emigración galega e todo o que representa como tal.En 1957 obtén o título de Licenciada en Xornalismo pola Pontificia Universidade Católica do Rio de Janeiro. Desde entón a súa carreira profesional non fixo máis que subir chanzos cara ao éxito absoluto e transcendente. Comeza o seu labor como correspondente na revista Mundo Nuevo e a súa colaboración na revista Cadernos Brasileiros. No mundo literario iníciase coa súa novela Guía-mapa de Gabriel Arcanjo, publicada en 1961, e segue con publicacións como Tempo das frutas (1966), Sala de armas (1973), Fundador (1969) ou A casa da paixão (1972). Por outra banda, Nélida asume a responsabilidade de dirixir varias institucións, como o Laboratório de Criação Literária da Universidade Federal do Rio de Janeiro (1970) ou a Divisão Cultural do Departamento de Cultura de Estado do Rio de Janeiro, entre outras. Ademais foi membro e profesora de diferentes institucións de carácter internacional. Tal é o caso de Phi Beta Delta Honor Society (1993, Universidade de Miami), o Conselho Nacional dos Direitos da Mulher do Rio de Janeiro ou a Academia de Filosofía de Brasil (2006).
En 1996 é nomeada presidenta da Academia Brasileira de Letras. Recibiu numerosos galardóns durante a súa longa carreira profesional, entre os que se pode destacar: o Premio Internacional Menéndez Pelayo (2003) e o Premio Príncipe de Asturias das Letras (2005). Ten publicados case unha trintena de libros e na actualidade aínda continúa coa súa produción literaria.