Historias de ida e volta: O exilio galego:
Jovita Pérez cos seus tres fillos e familiares en Portugal. 1948
A partir de 1946 van ser posibles novas saídas de exiliados e/ou das súas familias, que ademais marchan forzados pola situación política e social, pero tamén para reunirse cos seus.
Jovita, coma tantas mulleres da época, aínda que non estaba implicada directamente nas actividades políticas e antifranquistas do seu home, Pepe Velo, sufriu persecución política e social. Tan pronto o seu marido estivo asentado en Venezuela, reclamou a súa familia e ela decidiu marchar en busca dunha nova vida máis tranquila e dun futuro para os seus fillos. Na foto podemos velos con familiares que acudiron á súa despedida en Valença do Minho, tras seis meses vivindo en Estoril para conseguir a documentación necesaria coa que marchar a Caracas.
