Historias de ida e volta: Ares en Cuba: unha emigración mariñeira:
Bar restaurante El Escorial, A Habana
José Torrente López (ca. 1855) era betanceiro de nacemento de pai aresán e residiu en Ares desde meniño. Entrado xa o último terzo do século XIX e apenas sendo un adolescente, emigrou á illa de Cuba. Como moitos galegos asentados na Habana, José conseguiu desenvolverse no sector hostaleiro. Pertenceu a esa clase de emigrantes que non se limitaron a buscar o éxito individual, senón que trasladaron esforzos que repercutiron positivamente na súa comunidade de orixe.
Con trinta anos xa era integrante da loxa masónica habaneira coñecida como Hijos de la Viuda. Polo seu certificado, cualificado de «Gran Maestro», dedúcese que era un home solvente e profesionalmente estable. O feito de pertencer á mesma loxa que o presidente da Alianza Aresana de Instrucción, Domingo Troche, talvez foi o detonante que derivou na súa participación formal como socio da entidade dende febreiro de 1906, sendo anteriormente socio «non asinante» da acta de constitución da Alianza Aresana de Instrucción.
O seu compromiso con esta entidade societaria mantívose desde a súa fundación e transcendeu á súa morte, pois os seus descendentes seguiron participando como socios ata 1927. Esta imaxe corresponde ao establecemento hostaleiro deste aresán, El Escorial, situado na Habana e que tiña moita sona na cidade.
