Historias de ida e volta: Ares en Cuba: unha emigración mariñeira:
Inauguración da Escola da Tenencia, Redes, concello de Ares, 1915
No ano 1912, o presidente da delegación de Caamouco, representando a Agrupación Instructiva de Redes y Caamouco da Habana, asina a compravenda do predio de dous ferrados e medio chamado A Tenencia, por un valor de 1604 pesetas. Esta entidade promotora tiña a intención de construír alí un edificio escolar que ofrecese contidos educativos novidosos aos rapaces e rapazas da zona, cos mellores materiais e nunhas óptimas condicións de aprendizaxe. En 1913 asínase o contrato de obra, que estivo a cargo de José Calvo Pérez. Finalmente, a construción da escola levouse a cabo por un valor de 18 060 pesetas.
O 8 de agosto de 1915 as aulas abriron a súas portas a 150 alumnos, e D. Eugenio Vidal e Dª Esperanza Iglesias foron os mestres encargados do ensino. O plan de estudos estaba suxeito a materias como: Lectura, Escritura, Aritmética, Historia e Xeografía, Agricultura, Xeometría, Contabilidade Mercantil, Labores etc. Ademais, recibían coñecementos de fisioloxía, astronomía ou hixiene, por petición da sociedade fundadora. A fermosa edificación alberga na actualidade a Agrupación Instrutiva de Caamouco.
Nesta imaxe aparecen os membros da delegación da sociedade promotora en Caamouco: Nicolás Noche, Francisco Bello, Antonio Bello, Daniel Villar e os mestres Esperanza Iglesias e Eugenio Vilar. Deixamos aquí un fragmento do discurso pronunciado polo secretario da Sociedad de Instrucción Redes y Caamouco, E. Busqués (publicado na sección «Baturrillos», a cargo de Joaquín N. Aramburu, no Diario de La Marina, 27 de outubro de 1917). Este extracto ilustra sentimentos, desexos e accións:
«[…] obra hermosa, que un pequeño número de hombres trabajadores —casi todos pescadores de La Habana— han sabido realizar con patriotismo y amor a la niñez, respondiendo así al noble pensamiento que hace tiempo expusieron a sus convecinos unas cuantas personas de buena voluntad.
Todos los que aquella aldea estábamos convencidos de lo deficiente o casi nula que resultaba allí la enseñanza oficial. Y al hacerse público el propósito, acudimos al llamamiento y a los pocos años de habernos constituido en sociedad, vemos realizados nuestros deseos, teniendo un edificio propio que ha costado cuatro mil duros, y sabiendo que todos los niños de la parroquia llenan las aulas, para cuyo, para cuyo sostenimiento recaudamos recursos suficientes. […] Todo esto lo hemos estado haciendo en silencio, sin alardes, sin jiras y sin bombos de prensa: simplemente contribuyendo todos los hijos de Redes y Caamouco a las colectas con lo que ha permitido la fuerza económica de cada uno».