Material
Historias de ida e volta
Memoria e voces femininas da diáspora galega
Ana Kiro (A Castañeda-Arzúa, 1942 – Mera 2010)
Detalle
María Dolores Casanova González naceu na Castañeda (Arzúa) o 24 de xaneiro de 1942. Con tan só dezaoito meses os seus pais levárona vivir a Barcelona. O seu pai, José Casanova Novás, era garda civil e fora destinado á Cidade Condal. Como a maioría das familias de emigrantes galegos no resto de España, a de María Dolores visitaba cada verán a súa aldea natal. Aos seis anos de idade foi vivir á Castañeda coa súa avoa paterna durante un ano. A súa convivencia coa avoa Dolores marcou fondamente a súa identidade cultural e persoal. Durante aquel ano vivindo na Castañeda aprendeu a “ser galega”; a Galicia labrega exerceu unha forte influencia no que, máis adiante, sería unha extensa e brillante carreira musical. De volta a Barcelona e sendo menor de idade, foi ás agachadas coa súa irmán a un programa radiofónico dominical de Sant Feliu de Llobregat, no que deixaban participar libremente e mostrar o talento artístico a toda persoa que o desexase. Resultou gañadora do concurso pero os seus pais truncaron, nun primeiro momento, o que sería o impulso para comezar unha carreira artística.Foi un exemplo máis de muller independente que sacou adiante soa á súa filla, froito dun primeiro matrimonio que tan só durou tres anos. A partir da súa separación escolleu recoñecerse a si mesma e buscar firmemente o seu desenvolvemento como cantante. Non foi un camiño doado. Cando non tiña galas traballaba vendendo xabón americano. Así continuou ata alcanzar unha estabilidade laboral que lle permitirá sufragar todos os gastos e incluso aforrar cartos. O traballo era duro e a loita ás veces facíase eterna. Pouco a pouco todo comezou a harmonizarse a favor, de maneira que a partir de 1966, ano en que gravou coa discográfica Belter, a carreira de Ana Kiro fíxose imparable.
Galicia Terra Meiga (Belter, Barcelona, 1974), de Manuel Muñiz, foi a canción coa que introduciu o galego nos seus álbums, conquistando a propios e alleos alí onde chegaba . En dúas semanas vendéronse máis de 100.000 casetes. As letras e compases das súas cancións renderon culto aos costumes e á lingua galega na súa faceta de canción lixeira, que finalmente foi a súa marca de distinción. Ana Kiro converteuse nunha icona entre a colectividade emigrante que residía dentro e fóra de España. Nas súas viaxes a América leváballes un “suspiro da nosa terra”, como ela dicía, aos emigrantes galegos. Un exemplo do seu éxito foi a enorme multitude que acudiu ao concerto que deu en Caracas, organizado pola Hermandad Gallega de Venezuela, nada menos que 24.000 galegos na súa actuación.