Historias de ida e volta: As asociacións microterritoriais da emigración galega en Arxentina:
A música galega como sinal de identidade cultural alén mar, 9 de setembro de 1948
Na fotografía vemos o Coro Castelao, integrado polos socios e socias de Parroquias Unidas del Ayuntamiento de Rianjo, durante a gravación do Himno a Rianjo, escrito polo xornalista e músico José Arcos Moldes. Este himno era música obrigada nas festas organizadas por esta asociación de rianxeiros e rianxeiras en Arxentina.
A sociedade fundouse en 1934 con finalidades culturais e recreativas. O seu obxectivo principal foi «fomentar entre los asociados el arte musical y escénico y todo lo que se considere útil para la elevación del nivel moral, social, cultural y económico de los socios y sus familiares en particular, y en general, ocuparse del mejoramiento de la clase trabajadora», e para iso creou este coro, de gran sona nas celebracións da colectividade.
En 1963 participou na fusión de todas as entidades microterritoriais do concello de Rianxo, para constituír o Centro Ayuntamiento de Rianjo. A fusión foi o instrumento de supervivencia de moitas destas pequenas asociacións en número de socios, que, co paso do tempo e o descenso da corrente migratoria nos anos sesenta, contaban cunha masa societaria moi envellecida e diminuída. En 1986 as e os rianxeiros e noieses, paisanos de concellos veciños, únense e crean o Centro Noia-Rianxo, que hoxe en día continúa co seu labor de defensa da cultura galega e a fraternidade dos seus integrantes.
