Historias de ida e volta: As asociacións microterritoriais da emigración galega en Arxentina:
Centro Betanzos: de simple lugar de reunión a gran centro de axuda para os betanceiros, 1984
O 15 de setembro de 1897 un grupo de emigrantes brigantinos reuníase nunha casona do extenso barrio bonaerense de Palermo Viejo co fin de celebrar as festas patronais de San Roque. Aquel día foi clave para a historia dos fillos de Betanzos radicados en Arxentina, pois xurdiu a idea do que sería máis adiante a Sociedad Hijos de Betanzos, constituída oficialmente en 1905. Pouco a pouco foron medrando as súas finalidades, as cales se estenderon cara a unha vertente solidaria, ao ofrecer axuda aos galegos e galegas que periodicamente ían arribando a terras arxentinas. Como acontecía con moitas sociedades étnicas, que nalgún momento da súa traxectoria histórica cambiaban de nome, en 1930 a entidade pasou a denominarse Centro Social Betanzos, con sede na rúa Lima, nº 733. Pouco tempo despois produciuse unha escisión entre a colectividade betanceira residente en Bos Aires e en 1931 fundouse unha nova sociedade de emigrantes denominada Centro Cultural Betanzos. Nesta ocasión non podemos deternos nas razóns que provocaron esta separación nin nos demais pormenores da traxectoria desta importante asociación étnica, pero si podemos destacar que despois da Guerra Civil española se produciu unha reunificación dos betanceiros arredor do actual Centro Betanzos. Como representante non só da colectividade betanceira senón do resto de galegos e galegas, a entidade mantivo un compromiso político co apoio á defensa da República e ás familias exiliadas da Guerra Civil española.
Nesta ocasión deixamos unha mostra da revista Centro Betanzos, que ten a súa propia historia. O número corresponde ao ano 1984 e nel pódense coñecer as actividades desenvolvidas con motivo da sempre fiel celebración das festas de San Roque e dos Caneiros.
