| 1958-05-25 |
|
Vigo - |
epístola |
Orixinal -
Transcrición
Transcripción da Carta de Paz Andrade a Díaz Pardo. 1958 en 25/05/1958
Vigo, 25 maio 1958
Querido Isaac:
Demoréi un pouco a resposta a tua do 31 de marzal, para poder facelo agora despois da obriga cumprida. O libro, en dous exemprares, xa estará no Centro Galego, cando recibades, ti e Pepe Núñez, estas liñas. Escribín, ademais, a Abelardo Estévez, para que si non necesitan, como supoño, mais que un exemplar, vos facilite o outro. Podedes, pol-o tanto, pedirllo, pois teño intrés en coñecer a vosa opinión, denantes de que a imprenta faga irremediabre calquera fallo. Como se trata de libro de certo fondo, que pretende situar nun terreo fértil e práctico os problemas mais anguriosos e abandoados secularmente, da nosa Terra, toda suma de opinións é moi de ter en aprecio. E mais, si son vosas.
A revista a que te refires, anunciada como bi-mensual, non voltóu a sahir. Supoño que o fará con retardo. E, desgraciadamente, sin que os verdadeiros intresados na economía de Galicia se enteiren do seu contido. Pol-o demais, as estratificacións mentaes son sempre irremovibles. De quen as padeza se non pode agardar nada. Morrerá co seu mal. Só nos queda deproral-o e cristianamente axudal-o no que se poida. Supoño que a forza de enseñar a orella cada un ficará como quen é.
Intentéi falar con Moisés da tua insinuación sobre a fabricación de Rosenthal en Burela. Non puden coincidir aínda con el. Supoño que estará enteirado e que moverá o que poida en contra. N-estes días viñeron a Galiza os dirixentes alemáns, mais non sei con que intencións.
Xavier vai algo millor, mais non se coida doada a sua recuperación total. Tamén Pilar melloróu das súas molestias, sin normalizal-as.
Cecais dentro de dous días vaiamos ao Castro. Unha fábrica de artigos de goma, d-eiquí, quixera encargarvos moldes de porcelana, e teñen intrés en que leve a un dos xerentes, coincidindo c-unha vista que teño na Audiencia. De Mimina e os nenos recibimos carta derradeiramente.
De Cabanillas as novas son ruíns. Sigue en Sant Yago, onde quixeron tratarlle un cáncer de párpado. Optaron por radial-o, mais atópase mal. Tamén Maside tuvo outra recaída n-estes días. Son xa tan frecuentes que coido que [non] resista moito máis. Teño temor de que a cousa se poña moito peor. Cuevillas tamen anda mal. Ten derrames repetidos que non permiten agardar recuperación. Gómez Román foi operado por Beiras de cataratas. Tamén tuvo unha compricación. Parece que vai algo millor.
E nada mais. Supoño que os fornos xa estarán botando fume. Deséxovos moito ben na aventura industrial, e teño seguranza de que será así.
Apertas cordiaes de
Valentín
|
| 1959-05-05 |
|
Magdalena (Arxentina) - Vigo |
epístola |
Orixinal -
Transcrición
Transcripción da Carta de Díaz Pardo a Paz Andrade. 1959 en 05/05/1959
Magdalena, 5 de Maio de 1959
Sr. D. Valentín Paz-Andrade
Vigo
Querido Valentín:
Confírmote unha carta miña do 23 de abril pasado. Días pasados estivemos falando con Antón Baltar sobor da próuxima aparizón do teu libro, a viaxe de Otero a ista o mes de Santiago próximo. Lembramos o proieuto do Instituto Galego de Economía que ti ficabas redautando cando saímos de ahí, e outras moitas cousas. Antón vai a escribirte a pesares de que a racionalizazón do traballo nos empregados púbricos no pran de austeridade de Frondizi o ten bastante amolado.
Estivemos pensando na necesidade e cecais na oportunidade de levar adiante algo semellante a aquil proyeutado Instituto e dar conta d’il coincidindo eiquí coas festas de Sant-iago. Mais que un ente de economía somente habería que pensar en facer unha cousa máis ampria, inda que a rama económica fora a cousa fundamental que o enchese; por exemplo uns «estudos galegos de orgaizazón científica» onde puideran encadrarse outras mais materias. Se isto nacera eiquí en América, logo de proieutarse en Galiza, eiquí debería conservar sempre unha pata pra que inda que certas incremencias pretenderan cortarlle os pes d’isa banda, non somente seguera en pé cos que lle quedasen eiquí senón que istos serían os acusadores no nembricidio, cuios autores pensarían, entón, millor as cousas antes de faguer a tropelía. Nada de política polo meio. E sempre que aparezan xentes téunicas non se lles debe de pedir como pensan n’outro senso nen coma pensaron, o úneco pregarlles que traballen por un intrés común dos galegos. O Instituto non debería ser o labor persoal de ninguén senón o receutáculo onde coinciden as labouras persoaes. N’un principio podería pubricar cousas pra ir determinando camiños. Logo podería ir véndose a posibilidade práutica de proieución en Galiza o traveso das institucións vellas ou coa creazón doutras novas (non debería estar descartada a posibilidade de creazón de unha banca autenticamente galega, que recollera por demais o movemento bancario de cambio dos galegos de América). Eiquí se iniciaría patrocinado por uns cantos personaxes da coleutividade galega e de seguida recabaríanse cuotas, somente das institucións galegas. Ate eiquí ista sarta de divagacións sen comas nen orde algún, pra encher un pouco a folla.
Ti tes moito andado na formazón de isa instituzón que pensamos. O que teñas, e algo máis que poderías ir facendo, poderías ir transmitíndoo. En todo caso agardamos que escrebas e nos digas a túa opinión. En Galiza non vai a pasar máis que o que fagamos nós. Non hai que agardar máis senón faguer algo. Se ten posibilidades de que se faga un miragre temos que encetar a construír os pes e o espiñazo do miragre. Se hemos de ficar agardando soi que o miragre se produza eispontáneamente, é millor facerse conscente da realidade de que ahí no hai ren que faguer, e aceutar como definitiva a sorte onde nos colocaron as circunstancias.
Agardamos túas novas. Reitero miñas lembranzas ós teus: Pilar e Alfonso. Apertas do teu sempre amigo.
Isaac
[Engadido a man:] Non agardes a carta de Antón pra contestar.
|
| 1959-05-20 |
|
Magdalena (Arxentina) - Vigo |
epístola |
Orixinal -
Transcrición
Transcripción da Carta de Díaz Pardo a Paz Andrade. 1959 en 20/05/1959
Magdalena 20.5.1959
Sr. D. Valentín Paz Andrade
Vigo
Querido Valentín:
Onte recibín as tuas do 11 e 12 cte. e non quero deixar pasar un día sen contestalas.
Conforme con todo. Sen reserva algunha. O citar o nome de Otero mixturado n’unha das miñas cartas tiña un senso distinto ó que entendiche ti (mea culpa). Hai que non deixar gañar concencia literaria ós esforzos e a presenza de don Ramón eiquí pode ser moi ben contrarrestada co proieuto do Instituto e incruso verse obrigado a ter de facerlle unha bendizón.
Agora cómpre que ti envíes o que teñas feito. Non contes con que o teu libro saia denantes do 25 de Xullo. Teñen coma cousa sistemática, está visto, botar os libros á rúa n’ista data. Mais elo non importa porque o do Instituto vai ter unha presencia púbrica distante. O nome do Instituto, e até a súa capacidade de encuadrar cousas, tampouco ten maor importancia, e será a posta en marcha da idea a que vaia alumeando o vieiro máis ou menos definitivo que deba tomar o proieuto. Conforme con que debe ser ahí onde iso ten de desenrolarse prenamente, pro se o pulo orixinal vén o traveso de América terá un sentido distinto á vida do Instituto e o podrá manter na liña que verdadeiramente intresa. As cousas que se fan ahí sen istas prevenzóns son, si positivas, ausorbidas rapidamente por filtros ponzoñados que deixan só un residuo útil, menos cheirentos. Non hai mais que comprobalo coa revista de economía de Galaxia; por moi boa intenzón (que non’a hubo) que tivesen seus redautores de faguer algo por Galicia, hoxe quedouse n’un boletín que non di máis que calquer pubricación periódica de unha banca das que están feitas xustamente coa intenzón de non dicir ren.
Tomo nota de canto me dis pra Citania o cal transmitirei dentro de tres días que penso cear con iles. Mimina embarca o domingo 24 e se hai que levarte algo xa o levará.
Inda non está perdido todo; queda un cabo solto de boa freba que agarrándoo fortemente pode descubrirse un gran mundo pendurado d’il. Mais ise úneco cabo pode perderse ou pudrirse, o que sucederá inexorablemente se non se nada cos pes lixeiros e con ganas de deixar moitas cousas pra agarrar o cabo ise.
Tensas apertas e lembranzas de voso sempre amigo.
Isaac
|
| 1959-10-25 |
|
Magdalena (Arxentina) - Vigo |
epístola |
Orixinal -
Transcrición
Transcripción da Carta de Díaz Pardo a Paz Andrade. 1959 en 25/10/1959
Magdalena 25.10.59
Sr. Don Valentín Paz Andrade
Vigo
Querido Valentín:
No seu día recibín unhas liñas dende Madrid por un amigo de Villamarín nas que anunciabas o pronto envío do proxeuto do Instituto Galego de Economía, pol’o que Baltar segue agardando.
Boeno. A instalación de Celtia tocou fondo e agora queda coidar e amamantar á empresa pra que medre. Eu tomareime un descansiño por ahí, pra voltar axiña de novo sobor Magdalena até findar de darlle un definitivo pulo.
O 22 de Nadal chegarei a Vigo no Salta. Se queredes d’eiquí algunha cousa e me é factible levala, me tes á túa disposizón, eu saio d’eiquí o 5.
Teu libro entusiasmou a quenes o leron. Non podería ser d’outro xeito. E lástima que non poidera circular con intensidade por Galiza, pro xa me decato que non será sinxela a cousa. Non hai ren sinxelo, todo é dificilísimo.
Boeno. A profecía dos ríos non se cumpriu: nen o Teixo nen o outro desbordáronse. O noso destino xa se olla perto de Libia ou Kenia.
E nada máis; agardando apertarvos axiña, vai unha aperta cordial pra ti, pra Pilar e pra Alfonsiño de voso sempre amigo.
Isaac
|
| 1964-05-31 |
|
Osedo - Vigo |
epístola |
Orixinal -
Transcrición
Transcripción da Carta de Díaz Pardo a Paz Andrade. 1964 en 31/05/1964
[Sada] 31/V/1964
Sr. D. Valentín Paz-Andrade
Vigo
Querido Valentín:
Forzáchedesme, e coma Seoane contestou mais non dixo ren de asistir ou non ó de Lugo, pra decidir e enviarlle tres cousas dil rompín miña rixidez i-enviei outras miñas. Xa che contarei a hestoria de Pepiño, o fillo de Lola, coma fixo para conquerir o reló do crego.
Noutro orde de cousas. A emigración do persoal femenino capacitado viña sendo xa un serio probrema. De súpeto, na semana pasada, veu un inglés á Cruña a recrutar cen rapazas solteiras de 18 a 25 anos, e ben formadas, e co consenso máis que tácito das autoridades se nos levou á mitade do persoal femenino, que sendo o millor representaba o 70%, e que deixou de traballar o mesmo día. Un delegado sindical facilitou iste tráfego. Berramos, mais non pasará nada. As consecuencias económicas pra a empresa son serias, mais non son ren carón á repugnancia que che causa o saberse traballando movido nista cras de mecánica, i-eu me pregunto: ¿merece a pena reconstruír ista desfeita para que logo volva outro inglés a beneficiar dilo? ¿Merece a pena pensar en Sargadelos ou en calisquer outra con semellante panorama? Os negros cos que se fixo trafego acadarán millor sorte que os galegos. ¿Qué farsa é isa do plan de desenrolo?
Todo isto dito pra informarte, mais si se che ocurre algo non deixes de dicilo. Nosas lembranzas a Pilar e Alfonso e apertas tensas a ti de teu sempre amigo
[Isaac Díaz Pardo]
|
| 1966-11-24 |
|
- Vigo |
epístola |
Orixinal -
Transcrición
Transcripción da Carta de Díaz Pardo a Paz Andrade. 1966 en 24/11/1966
24/XI/1966
Sr. D. Valentín Paz – Andrade
Vigo
Querido Valentín:
Recibo a túa do 13 cte. e tomo boa nota de canto en ela me dis. Entregueille a súa a Núñez Búa.
Agradezo moito túa precupazón de que Camilo non pampeirice. Teño confianza en que non, inda que botara por acó amores, e istes, polo intre non llos vexo. Hai moitas mais cartas que xogan nil por Galiza. Non teño ningún temor nise senso. Se o tivera nono houbese traguido. Pro isto lle ven moi ben. E máis duro o clima que o rodea e fica mais perto das discipriñas nas que eu, en coincidencia co que desexa il, quixera faguelo.
O do Centro Galego coido que vai ser recuperabre. Hai ambente para elo. As xentes decatáronse do que perderon por non ter o reloj en hora e por tirar cada un pola súa banda. O Mourente xa recibiu dúas labazadas, xusto de dous inteleituaes. Seoane deixou un sobre pechado coa súa renuncia pra o caso de que gañase. E Vilanova, (cuio libro Los Gallegos en la Argentina acabara de rematar Luis con cuio esforzo e con 300.000 de pesos que lle custou o Centro Galego pudo pubricarse. O Vilanova, digo, negouse a recibir a entrega do libro de maus de Mourente, iso que iste na súa campaña eleitoral gabouse de que era o patrocinador do libro porque no premio que lle dira o centro il puxera 20.000 pesos. Craro que o Mourente gabouse de todo, tamén de que ti e Del Riego erades os administradores dos premios seus en Galiza. Polo de agora na diñidade distes dous inteletuaes atopou a forma do seu zoco. Eu tamén me manifestei pra que non quedaran dúbidas. E non será difícil que ista coyuntura a unha gran unidade e a creazón de un gran semanario. Xa falaremos.
A responsabilidade do trunfo de iste home está en seu aproveitamento das circunstancias do país e na traición de Estévez que se puxo á súa beira falsificando un telegrama que lle faguía firmar a Villamarín apoiando o Mourente. Afortunadamente, mais que nada pra Villamarín, eu cheguei a tempo de faguer unha desmentida pubrica a víspera de eleiciós. Pode dicirse que se non fora por iste treidorzuelo Mourente perdería por catro mil votos. Non se comprende que poda haber semellante cras de tipos.
O importante sería que a iste home se lle inmobilizase en levar adiante seus disparates e non tivese mais remedio que seguir cercano á liña que ven seguindo o Centro. Dentro de dous anos se elixe vicepresidente, e il non é tan parvo coma pra non decatarse que seu pequeño marxe (38 votos) os ten por unha trampa, etc.
Nista liña vos, os que tivechedes algunha relación co Centro, invitados, etc. da terra, poderiades axudarnos moito. Pensa que si vos fórades capaces (non poño en dúbida vosa capacidade cualitativa de valor moral para faguer as cousas. A capacidade á que me refiro é a de atopar a coincidencia e porse de acordo) forades capaces, digo, de enviar ó Centro Galego unha carta na que manifestarades vosa inquedanza pola sorte que poda correr a laboura cultural que veu desenrolando o Centro, pregando que súa política cultural de defensa das cousas de Galicia, coa que acadou prestixio no mundo, non sexa abandoada. Simplemente con algo así nos haberiades axudado moitísimo. ¿Que dis? ¿Habería posibilidade de faguer isto? Se fose perciso eu podería escribirlle a Risco no mesmo senso. Polo intre a cousa debería limitarse ós que tivéchedes relación co Centro: ti, del Riego, Sabell, Pedrayo, Martínez López, González López, Tobío, Dieste, Blanco Amor, Camilo José Cela, etc. Emilio…
Se isto o pudérades faguer unha copia tería que chegarnos a nos pra lle dar a pubricidade que eles non lle darían. Ti verás. Pensa que o traballo merecería a pena. Isto no é somente noso se non tamén voso.
A direución da revista ofrecéronlla a José Blanco Amor. Iste tipo en Faro de España lle pegou a puñalada máis trapera que se pode concebir ó seu homónimo Eduardo, até meténdose coa súa conducta púbrica e privada.
Perdoa a lonxitude de ista. Son un animal.
Pra voltar inda non teño proieutos.
Ti non deixes que Alfonso se che quede pola Gran Bretaña. Fan falla xentes en Galiza que crean nela, e Alfonso cree.
De Camilo e de min fondas lembranzas pra ti e para Pilar cunha aperta tensa e cordial.
[Isaac]
|
| 1971-09-03 |
|
Sargadelos - Vigo |
epístola |
Orixinal -
Transcrición
Transcripción da Carta de Díaz Pardo a Paz Andrade. 1971 en 03/09/1971
3.9.1971
Sr. D. Valentín Paz Andrade
Vigo
Querido Valentín:
Sei de vosas derradeiras novas por Seoane cando estivo ahí. A min foime imposible baixar ás terras quentes de Galicia. Luís vos terá informado da miña doenza: un ruidiño fino e cabrón como unha chispa eléutrica que me atravesa a cabeza casi constantemente. O García Sabell emperrouse en faguerme un tratamento casi todo a base de sedantes que me engordaron 8 kilos e me aumentaron moito mais o ruidiño ise. Ando desesperado.
Boeno, falarche a ti de doenzas coas que ti tes enriba e perto semella cáseque unha cousa feita a mantenta pra te agonear mais.
Hoxe veño por outra cousa. Tíñasme falado de que había aparescido un depósito de álbums Nos de Castelao. Agora isto intresábame coñecelo, é dicir: confirmalo, e si posible fose coñecer si semellante depósito podería mercarse. Cantidade e precio. ¿Qué podes dicirme disto? Agradeceríacho e se fose posible axiña, millor.
Supoño que terás recibido dende o Castro toda clas de información cas ampliaciós do Museo Carlos Maside. Eu estou de continuo por Sargadelos e baixo o Castro soio de 15 en 15 días ou cando hai algunha inauguración disas.
De calquer xeito cando pase un pouco o calor quero chegar a Vigo. Avisareite.
Non quero molestarche mais. Agardo tuas novas. Garimosas lembranzas pra Pilar e pra todolos teus e un abrazo forte e devoto pra ti de
[Isaac Díaz Pardo]
|
| 1976-07-07 |
|
Rianxo - |
epístola |
Transcrición
Transcripción da Carta de Dieste e Muñoz Manzano a Luís e Maruxa Seoane. 1976 en 07/07/1976
Rianjo, 7 de julio de 1976
Queridos Maruja y Luis:
Gracias por vuestra carta del 29 de junio, que nos llegó hace pocos días. En realidad, éramos nosotros los que estábamos más en falta, pues ni os felicitamos el Año Nuevo. Pero, en fin, no es cuestión de faltas entre nosotros, ni de dudas que interese la comunicación, que se sabe deseada por ambas partes. Se trata más bien de una dificultad que se produce a veces por querer dar el cauce adecuado a lo que se quisiera decir sin las limitaciones que imponen las circunstancias. Pero cuando se vence ese momento, se alegra a la otra parte y uno mismo se siente más ligero.
En este tiempo transcurrido desde que os fuisteis, os hemos acompañado a distancia y estamos ya deseando teneros cerca. Yo creo, nosotros creemos, que debéis ir pensando en regresar definitivamente a España o, al menos, en vivir aquí la mayor parte del tiempo. Debe terminar ese distanciamiento de personas valiosas, cuando hay aquí tanto que hacer y parecen estar mejorando las posibilidades de hacerlo.
Recibimos el hermoso Insectario, que ya habíamos disfrutado y comentado en los originales. Es estupenda, además, la edición en conjunto. No se consuela uno de que sigamos perdiendo en España –y sobre todo en Galicia– las posibilidades de tu importantísima colaboración por dificultades que nos parecen superables. Esto en cuanto a la posible editorial, pero hay además el Museo, las artes populares y todo lo que comprendido en el esquema del Laboratorio de Formas. Que no se haya hecho hasta ahora, no significa que no pueda hacerse en adelante. Las cosas requieren sus plazos y nunca es tarde cuando la dicha es buena, dice el refrán. Y esa dicha es buenísima, en cualquiera de sus modalidades.
Hemos mandado nuestros saludos a Cuadrado, pero no le hemos visto todavía. Por diversas circunstancias, no nos resultará fácil por esos días ir a Vigo y a Santiago. Por otra parte, hacía un calor tremendo, impropio de Galicia. Pero ya procuraremos verle, naturalmente. Tampoco hemos visto a Varela, aunque hemos hablado con él por teléfono.
Como no me es posible escribir hoy la extensión deseada, me tomo la libertad de enviaros copias de cartas escritas a Antonio Dieste I y II, así como a Gabriel, para enteraros de lo que ya conocéis por otras fuentes, pero que acaso os den nuevas perspectivas.
Rafael completará estas líneas con otras suyas. Un gran abrazo para los dos de
Carmen
[Escrito por Rafael Dieste:] Queridos Luis y Maruja: Carmen desea que esta carta, con todo su acompañamiento, alcance el correo de hoy, y me parece muy bien. Faltan unos minutos. ¡Qué lástima no poder llamaros por teléfono a la Torre Coruña! Pasaríamos una tarde feliz, pese a todos los embrollos del mundo, que cuando no se pone bárbaro, se pone anfibológico. Me sumo a las exhortaciones de Carmen, pero teniendo claro que me mueva ante todo el deseo de vuestra cercanía. Debo decirte que a Claudio le gustó el Insectario. No cabe más. Abrazos,
Rafael
[Manuscrito por Carmen Dieste na marxe esquerda:] Muy afectuosos saludos a todos los buenos amigos que mencionas.
|
| 1977-04-10 |
|
O Castro [parr. Osedo, conc. Sada] - Vigo |
epístola |
Orixinal -
Transcrición
Transcripción da Carta de Díaz Pardo a Paz Andrade. 1977 en 10/04/1977
Castro, 10, abril, 77
Sr. D. Valentín Paz Andrade
Vigo
Querido Valentín:
O abogado que teño acó á miña beira (refírome en Sargadelos) fixo ese borrador pra os posibles Estatutos da Sociedade do Xornal. Por norma que fumos tomando das bastantes sociedades que fumos facendo, os facemos breves, desbotando todo innecesario se está inmodificablemente previsto na Lei. Ti verás. Chamareite. Isto conviña velo axiña pra facer rapidamente a próxima Xuntanza.
Van tamén uns estudios da editorial coma empresa económica. Me gustaría que vise isto Alfonso.
Vámonos a ver ou falar. Eu mañán volvo a Sargadelos. Lorenzo fica no Castro (telf. 620225).
Apertas tensas a todos
Isaac
|
| 1977-06-26 |
|
Sargadelos - Vigo |
epístola |
Orixinal -
Transcrición
Transcripción da Carta de Díaz Pardo a Paz Andrade. 1977 en 26/06/1977
Sargadelos, 26.6.77
Sr. D. Valentín Paz Andrade
Vigo
Querido Valentín:
Ben. Polo teu éisito senatorial xa te felicitei por telegrama. Meu fillo Rosendo empezou onte a mellorar e, inda que non se pode cantar vitoria, hai máis esperanza.
Estamos empezando a enviar o proieto do xornal. Da lista que ti diche (vai unha fotocopia dela) mandouse aos que están con raia negra. Dos outros, que teñen o círculo roxo, non hai enderezo.
Mándote por correo aparte un lote de proietos. Hai que ver o que se pode facer ahí. Si non facemos o xornal non faríamos ren. Hai moito folklore. E hai un pobo desinformado e uns equipos medios incapaces e desorientados. E os demais xornales, os que hoxe temos en Galicia, no fan mais que contribuír á desorientación. Mais o xornal farase. Con razón ou sin ela. A ver canta razón e cantos cartos aporta Vigo.
Nos primeiros do mes que ven irei por Vigo. Verémoste.
Apertas tensas pra ti, pra os fillos, pra o neto
Isaac
|
| 1980-08-15 |
|
Sargadelos - Vigo |
epístola |
Orixinal -
Transcrición
Transcripción da Carta de Díaz Pardo a Paz Andrade. 1980 en 15/08/1980
Sargadelos, 15 de agosto de 1980
Sr. Don Valentín Paz Andrade
Vigo
Benquerido Valentín:
Entre gripes, catarros e o lerio iste da IX Experiencia con 60 seminaristas, entre economistas, sociólogos, arquitectos e xente de teatro, ainda non tiven tempo material de respostar a túa do 21 de xullo derradeiro e de dar trámite ao que me pides. Axiña irán os cadernos do Seminario que che fallan.
Si fuche a Noruega como pensabas ésta a atoparás ao teu regreso. O teu proxecto GALUBRA paréceme bó. Mais non te fies do teu amigo González Seare, sinxelamente porque iste home non é de fiar.
Eu estou moi ledo con esa colección da revista Mondariz que nos ofreces e claro que iremos a recollela se non decides enviala.
Tamén irán axiña exemplares de Pranto Matricial. Eu non agardo a que ti veñas a buscar as cousas.
En canto ao traslado dos restos de Lorenzo Varela vou tratar de facer a xestión co párroco (agora non relembro como se chama pro o saberei o lús) que, según me dixo, pode dispor pra o traslado dos restos de Lorenzo dunha sepultura que foi da familia de Lorenzo e que por prescripción uso, ou algo así, pasara a propiedade á parroquia. Il mesmo pode facer calquer trámite que fose necesario no Axuntamento pois é concellal polo Bloque, aínda que nun Axuntamento de maioría ucedea. Tereite informado.
Tomo boa nota das demais cousas que me dis na túa. Celebrarei que estedes ben e fago votos por ela. Penso que nos veremos no mes que ven. Agora quería só acusar recibo da túa e cumplimentar o que pides.
Pra ti e pra Pilar van apertas moi tensas.
Isaac
|
| 1983-12-15 |
|
Sargadelos - Vigo |
epístola |
Orixinal -
Transcrición
Transcripción da Carta de Díaz Pardo a Paz Andrade. 1983 en 15/12/1983
Sargadelos, 15 de decembro de 1983
Sr. D. Valentín Paz Andrade
Vigo
Benquerido Valentín:
Hai poucos días díronme en Madrid esas fotocopias de traballos de Valentín de Pedro sobre Valle Inclán. Foi nun acto que había moita xente e non podo relembrar quen foi. E ademais teño unha vaga idea quen me dou esos traballos expresamente pra ti.
Vai tamén esa nota –que me chegou entre outras precisando cousas da guerra civil en Galicia– encol do bou no que se mataron os primos de Castelao. Sería ben que ti a confrontases. Penso que non era exactamente así a idea que tiñas. Trátase dun feito importantísimo no que vai tamén unha muller.
Estou pendente de baixar a Vigo, levarte a caricatura de Bagaria e falar.
Por favor, non te esquenzas de cubrir ese pequeno currículum pra a ficha e ara extenderte a tarxeta do Seminario de Estudos Galegos do que te fixeron membro vitalicio do Consello, na pasada Asamblea.
Apertas tensas a Pilar, Alfonso, o neto, e ti
|
| 1985-07-07 |
|
Sargadelos - Vigo |
epístola |
Orixinal -
Transcrición
Transcripción da Carta de Díaz Pardo a Paz Andrade. 1985 en 07/07/1985
Sargadelos, 7 de xullo de 1985
Sr. Don Valentín Paz Andrade
Vigo
Benquerido Valentín:
Ti me habías dito que os debuxos de cego de Castelao que fixera pra o Galicia os versos pertencíalle tamén. Un dos dibuxos que se expuxo na mostra que orgaizamos, propiedade do Banco de Bilbao, o verso é de Castelao, está sobre o mesmo dibuxo e correxido retocado, por el mesmo. Seoane no seu Castelao Artista, dí que estarían improvisados por periodistas amigos ainda que ten escoitado que os versos eran de Castelao.
Os versos dos dibuxos que publica Luis, algúns non traen firma algunha, mais outros están firmados por R.B., P.V. e W.C.S. Si tes algunha idea de cómo era esto agradecereicha. Estamos a facer seis cegos en memoria de Castelao. Cada un leva nas costas un dos versos. Dado o contido político que teñen si non están feitos por Castelao están inspirados por el. Como se vai facer unha notiña histórica acompañando ás pezas, gostaríanos precisar ese dato. Graciñas.
A familia de Núñez Búa mandoume moitas cousas del: escritos, a maior parte deles xa publicados, moitos sobre cooperativismo, algúns inéditos. Hai cartas de Otero, de Carro, e tamén túas. Hai que facer un traballo de compilación, pois penso que unha selección de traballos, publicados ou non, recuperarán a memoria deste home que mantivo unha conduta exemplar para Galicia. Entre os papeis, que ainda non puden ver ben, veñen os orixinais do Castelao Artista, de Seoane, e o Castelao escritor, de Eduardo Blanco Amor. Estes dous traballos e outro mais, Castelao Político de Súarez Picallo, foran encargados no ano 50 polo Consello de Galicia. Díxose que só Seoane dira cumplimento ó encargo, e eu así o rexistro na solapa da reedición de Castelao Artista. Agora resulta que o traballo de Blanco Amor existiu xa dende o ano 50, e ademais é un formidable estudo que todavía está vixente. ¿quen sabe si tamén foi escrito o Castelao Político por Suárez Picallo?.
Pra un libro no que se compilasen os traballos de Núñez Búa ti terías que facer unha nota limiar relembrando a súa vida. ¿quen senón?. Eu buscaríate datos. Algúns teño que te poderían dar suxestión de relembros. Falaremos destas cousas e de moitas máis. Hai que recuperar esta memoria.
Nada mais por hoxe. Non te deixo en paz. Semella que sigo pra ti o mandado de Unamuno: que Deus non che dé Paz e si Gloria.
Apertas tensas, voso Isaac
|
| 1986-06-08 |
|
Sargadelos - Vigo |
epístola |
Orixinal -
Transcrición
Transcripción da Carta de Díaz Pardo a Paz Andrade. 1986 en 08/06/1986
Sargadelos, 8 de xuño de 1986
Sr. D. Valentín Paz Andrade
Vigo
Benquerido Valentín:
Seguín a túa doenza e vexo que vas pra adiante e non te arredas. Me felicito. Velahí vai o índice e o limiar do libro que lle imos facer a Núñez Búa, bótalle un ollo e indícame o que che pete. Sería ben que o libro levase unhas líneas túas, ben encabezándoo ou ben a modo de epílogo. Ti verás. Non quero ser teimoso nisto pois son consciente de que non se che pode agonear masis do que todos, todos, agoneámoste.
Ímonos ver axiña durante este mes en dúas ocasiós. Unha delas o 29 pra te festexar en Trasalba.
O libro de Núñez Búa non baixará de 350 páxinas en letra miuda. Nada máis. Adiante.
Apertas tensas a ti, a Pilar, a todos.
Isaac
|
