No mes de setembro do ano 2008 o Consello da Cultura Galega publicou o libro titulado Papés d’emprenta condenada. A escrita galega entre 1797 e 1846 (I), que era o resultado dun traballo colectivo iniciado anos atrás co obxectivo de reunir a produción escrita en lingua galega durante as primeiras décadas do século XIX que se deu conservado ata hoxe e que á altura de 2008 se coñecía. Un ano despois, o simposio Lingua galega e comunicación nos inicios da Idade Contemporánea (Santiago de Compostela, 3-11 de novembro de 2009) serviu para presentar publicamente unha boa partedos traballos que ían conformar o volume de estudos que o lector ten agora nas mans. O intercambio de ideas entre os distintos conferenciantes e entre estes e os asistentes ás xornadas permitiu afinar os xuízos dos relatores e arrequentalos cos coñecementos e as refl exións doutras persoas.
Con toda a certeza, o aumento do cultivo escrito da lingua galega e da publicación de textos en galego garda estreita relación co xermolar dos sentimentos e ideoloxías galeguistas, que nos principios do século XIX, cando as vellas estruturas do Antigo Réxime empezaban a abanear levemente, se encontraban en estado aínda embrionario. Ora ben, ese aumento está tamén indubidablemente conectado coa aparición e o primeiro desenvolvemento da prensa en Galicia, propiciados polo vivaz debate público suscitado daquela entre os absolutistas e os liberais, é dicir, entre os partidarios de deixar estar as cousas tal como viñan estando desde había séculos e os que propugnaban a instauración dunha nova orde política e socioeconómica sustentada sobre a base do recoñecemento da soberanía popular. Os traballos que neste volume se agruparon constitúen unha reflexión colectiva sobre todos estes procesos.
Con toda a certeza, o aumento do cultivo escrito da lingua galega e da publicación de textos en galego garda estreita relación co xermolar dos sentimentos e ideoloxías galeguistas, que nos principios do século XIX, cando as vellas estruturas do Antigo Réxime empezaban a abanear levemente, se encontraban en estado aínda embrionario. Ora ben, ese aumento está tamén indubidablemente conectado coa aparición e o primeiro desenvolvemento da prensa en Galicia, propiciados polo vivaz debate público suscitado daquela entre os absolutistas e os liberais, é dicir, entre os partidarios de deixar estar as cousas tal como viñan estando desde había séculos e os que propugnaban a instauración dunha nova orde política e socioeconómica sustentada sobre a base do recoñecemento da soberanía popular. Os traballos que neste volume se agruparon constitúen unha reflexión colectiva sobre todos estes procesos.
| Titulo | Papés d’emprenta condenada (v. II) Lingua galega e comunicación nos inicios da Idade Contemporánea |
| Edición |
Ramón Mariño Paz |
| Autoría |
Rosario Álvarez Rosa Aneiros Xosé Ramón Barreiro Fernández Javier Díaz Noci Ernesto González Seoane Jaume Guillamet Carme Hermida Xosé López García Ramón Mariño Paz Xurxo Martínez González Gonzalo Navaza Blanco Xosé Ramón Pousa Damián Suárez Vázquez Anxo Tarrío Varela |
| Limiar |
Ramón Mariño Paz |
| Publicación | Santiago de Compostela: Consello da Cultura Galega; Instituto da Lingua Galega, 2012 |
| Edición | 1ª edición |
| Descrición física | 570 p.; map.; 24 cm. |
| ISBN | 978-84-92923-29-8 |
| Depósito Legal | C 727-2012 |
| CCG. Signatura | CCG 2012 417 |
| Colección | Ensaio & Investigacion |
| Materias | |
| Código QR |
|
![Portada de Dramaturxias Itinerantes [ed. 2020]](http://www.consellodacultura.gal/mediateca/extras/CCG_2020_Dramaturxias-Itinerantes_ed-2020.jpg)
